Πώληση της Αγροτικής τράπεζας στη Πειραιώς.

Μέχρι τα τέλη Ιουλίου 2012 είχε προθεσμία η κυβέρνηση να βρει λύση ή να κλείσει την Αγροτική Τράπεζα, καθώς οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ήταν ειλημμένες για να «τελειώνει με το πρόβλημα» όπως το αποκαλούσε η Τρόικα. Με την πώληση της Αγροτικής Τράπεζας στην Πειραιώς που ανακοινώθηκε μέσα στο κατακαλόκαιρο του 2012 η κυβέρνηση της χώρας έκανε το “αποφασιστικό” βήμα και έδειξε τα δόντια της στο ζήτημα των βίαιων αποκρατικοποιήσεων-ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας επί πινακίου φακής.

Όπως ανακοίνωσε η Τράπεζα της Ελλάδας, απορροφάται το υγιές κομμάτι του τμήματος της Αγροτικής τράπεζας από την Πειραιώς, ενώ το «κακό» κομμάτι που περιλαμβάνει προβληματικά δάνεια περνά σε εκκαθάριση.

Για μία ακόμη φορά τα παράσιτα της νεοελληνικής πολιτικής σκηνής επέβαλλαν τους όρους τους πάνω στην κοινωνία αλλά και στον τόπο γενικότερα. Δυστυχώς τον πιο παραγωγικό  τόπο,  εκείνο που αποτελεί ζωτικής σημασίας για την (υγιή και όχι μεταλλαγμένη  αγροτική παραγωγή και στήριξη της κοινωνίας. Αν το  αγροτικό “περιουσιολόγιο” περάσει/πέρασε  στα χέρια των ελάχιστων παρασίτων θα μιλάμε για συγκλονιστικές ομοιότητες με την πρώτη εποχή του ελληνικού κράτους μετά το τέλος της Οθωμανικής κυριαρχίας, όπου οι τσιφλικάδες έλεγχαν με ακραίο τρόπο(πιο ήπιοι οι Οθωμανοί στην διαχείριση των αγροτών) τόσο την παραγωγή όσο και την ιδιοκτησία, σήμερα θα ελέγχουν και την ποιότητα(μεταλλαγμένα) της παραγωγής…

H Αγροτική είχε το2011 κεφαλαιακή επάρκεια 12 % πανω από το μέσο όρο της Ε.Ε αρα ήταν βιώσιμη κάτι που ανατράπηκε την τελευταία στιγμή με απόφαση του Βενιζελου που την εισήγαγε στο κούρεμα του PSI και την εξαίρεσε από την ανακεφαλαίωση των τραπεζών ως μη..βιώσιμη. Προφανώς η Αγροτική είχε όλα τα στοιχεία μιας υγιούς τράπεζας σε σχέση με το διαρκές τραπεζικό,  αλλά τόσο απαραίτητο για αυτούς ναυάγιο, του Σάλλα.

Μία οικογενειακή τράπεζα, αυτή του Σαλλα και μιας οικογένειάς γνωστής για την επιρροή της στην εκάστοτε εξουσία, του χαρίστηκε μία από τις πιο στρατηγικές κρατικές τράπεζες και μάλιστα εκείνα τα οικονομικά στοιχεία που είναι μόνο θετικά και κερδοφόρα και στρατηγικής σημασίας για την επιβίωση ενός ολόκληρου λαού.  Ο Σάλλας, γνωστός δημόσιος υπάλληλος, έγινε επιχειρηματίας με το χρίσμα των πολιτικών ηγεσιών της μίζας καθώς και μίας ομάδας επιχειρηματιών που σήμερα συνδιαμορφώνουν και επιβάλλον στην Ελλάδα το φασιστικό καθεστώς του Μνημονίου. Ομάδα που με συμμετοχή σε διάφορα κέντρα αποφάσεων και

Στο βιογραφικό  της Πειραιώς εκτός από τα επιχειρηματικά παράσιτα που εδώ και δεκαετίες κατακλέβουν στυγνά των ελληνικό λαό και τις δημόσιες  καταθέσεις του(δημόσια ταμεία και επιχειρήσεις) θα βρει κανείς ενδιαφέροντα στοιχεία.  Την  «απορρόφηση» της Τράπεζας Μακεδονίας-Θράκης,  και της  ΕΤΒΑ. Οι παλαιότεροι θυμούνται την ΕΤΒΑ ως τράπεζα που στήριζε με κεφάλαια μόνο επιχειρηματίες, όλα θα περάσουν στην οικογενειακή επιχείρηση του Σάλλα και της επιχειρηματικής ομάδας που τον προωθεί .

Χαρίστηκε στην ουσία στον κο Σάλλα και στους εντολείς του μια τεράστια περιουσία έναντι του ευτελούς αντιτίμου των 95 εκ. ευρώ. Μια περιουσία σχεδόν ανεκτίμητη οικονομικά (τα κτίρια μόνο στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη κοστολογούνται περί το 1 δις ευρώ, σκεφτείτε τον πολλαπασιασμό επί 1600 κτίρια) αλλά σίγουρα ανεκτίμητη με βάση ιστορικά και πολιτιστικά κριτήρια.

Τρανό παράδειγμα κι εδώ ερχόμαστε στις προεκτάσεις της πώλησης της Αγροτικής στον τόπο μας, το ιστορικό κτίριο της ΑΤΕ στην πρωτεύουσα του δήμου μας την Χρυσούπολη. Το κτίριο λοιπόν στο οποίο στεγάζεται η Αγροτική τράπεζα και σε λίγο καιρό θα στεγαστεί μόνο η τράπεζα Πειραιώς, έχει την δικιά του πλούσια ιστορία και αλίμονο αν δεν την γνωρίζουμε. Σήμερα παραθέτω ορισμένα ιστορικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η αξία και αυτού του υποκαταστήματος δεν εκτιμάται με χρήματα. Το κτίριο λοιπόν φέρει έτος ανέγερσης το 1924¹ και αποτέλεσε την οικία Ζαχαριάδη, το “στολίδι” υποτίθεται του τεράστιου συγκροτήματος Ζαχαριάδη το οποίο συμπεριελάμβανε όλο το οικοδομικό τετράγωνο από την Ατε μέχρι τη γωνία της σημερινής ALPHA BANK και από πίσω όλο το τετράγωνο της πλατείας Παπανδρέου ίσως και μέρος του δημοτικού πάρκινγκ. Στην έκταση αυτή εκτεινόταν όλες οι καπναποθήκες του Ζαχαριάδη που μαζί με το κτίριο της ΑΤΕ αποτελούσαν το συγκρότημα (Εικ.2). Την περίοδο 1941-1946 το κτίριο της ΑΤΕ χρησιμοποιήθηκε ως διοικητήριο “επαρχείο” από τους Βούλγαρους κατακτητές και στεγάστηκαν εκεί τα γραφεία της ΟΧΡΑΝΑ της στυγερής βουλγάρικης αστυνομίας απόδειξη η εικόνα 1 που μας παραχώρησε ο κος Χρήστος Γκόρδης από το σύλλογο Ηπειρωτών. Στα υπόγεια του κτιρίου αυτού όπως και των παράπλευρων καπναποθηκών φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν άγρια από τους Βούλγαρους κατακτητές εκατοντάδες αγωνιστές Έλληνες πατριώτες που αντιδρούσαν στην κατοχή. Το 1946 στεγάστηκε για λίγους μήνες το διοικητήριο της “αυτοδιοίκησης” κατά το καθεστώς της διακυβέρνησης από το ΕΑΜ αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους κατακτητές και μέχρι τη Βάρκιζα. Κατά την περίοδο αυτή φυλακίστηκαν στα υπόγεια του εν λόγω κτιρίου, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν άνθρωποι που κατά τους διοικούντες συνεργάστηκαν με το καθεστώς των κατακτητών και αποτέλεσαν προδότες του Έθνους². Αυτή η τεράστια ιστορία του τόπου μας πουλήθηκε μαζί με πολλά άλλα σε μια νύχτα από Παρασκευή απόγευμα εως Δευτέρα πρωί και κανείς δεν αντέδρασε. Ιδίως στον τόπο μας δεν είδαμε καμία φωνή αντίδρασης στο τεράστιο σκάνδαλο από επίσημα χείλη, εκλεγμένων ταγών του τόπου παρά μόνο μια ανακοίνωση της Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Νέστου και αυτή χωρίς καμία αναφορά στις τοπικές ιστορικές και πολιτισμικές προεκτάσεις του γεγονότος. Μας έγινε συνήθεια μάλλον να πουλάμε την ιστορία μας, τη δημόσια περιουσία μας, να πολτοποιούμε και να ισοπεδώνουμε κάθε κληρονομιά των προγόνων μας, οπότε τα θεωρούμε όλα φυσιολογικά. Δεν έμειναν φρένα στον δρόμο προς τον γκρεμό πια.......

1. Χρήστος Κοζαρίδης Επαρχία Νέστου Απο τα ομηρικά χρόνια ως το 1940 σελ 106,107.
2. Μανόλης Βάλλας προφορική μαρτυρία στον γράφοντα.

Ο ιδιώτης μπούφος

Γράφει ο Τάσος Σαλαμπάσης
φιλόλογος
Εφημερίδα ΑΙΧΜΗ Νέστου 26/06/2013

Ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο του Περικλή αναφέρει ως ιδιώτες τους αθηναίους πολίτες που δεν ασχολούνται με τα κοινά. Και επιλέγει αυτόν το μειωτικό χαρακτηρισμό, γιατί στην πόλη-κράτος της Αθήνας η μη συμμετοχή στα του δήμου αποτελεί πράξη ασύμφωνη με την έννοια, αλλά και –κυρίως- την ύπαρξη της ίδιας της δημοκρατίας. Ο ιδιώτης (αυτός που ασχολείται μόνο με τα ίδια, τα προσωπικά), λοιπόν, είναι ένα απολίτικο ον, μία απολιτικοποιημένη μονάδα, αδύνατον να γίνει κατανοητή η αδράνειά του από τους άλλους αθηναίους συμπολίτες του και γι αυτό θεωρείται άπολις, απόβλητος, άχρηστος, κενός.

Στην εποχή μας φυσικά η έννοια και το περιεχόμενο της λέξης έχει πάρει άλλες διαστάσεις. Ο ιδιώτης στις μέρες μας δεν αποτελεί πλέον μειωτικό χαρακτηρισμό, αντίθετα συνιστά και αξία με οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Μόνο που δυστυχώς αυτός ο τύπος πολίτη –κι επιτρέψτε μου την αυθάδεια- έχει τα χαρακτηριστικά ενός «μπούφου». Μ’ άλλα λόγια μιλάμε για τον «υπέροχο» τύπο ανθρώπου που θα μπορούσε και να ονομαστεί ως «ιδιώτης μπούφος».

Αυτός στέκεται απέναντι στα γεγονότα, τις εξελίξεις και τα κοινωνικά τεκταινόμενα με την ίδια αμηχανία που στέκεται κι απέναντι στο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, αν ποτέ επισκεφτεί το παρισινό Μουσείο του Λούβρου σε κάποιο ταξίδι του στη γαλλική πρωτεύουσα. Με μάτια εκστατικά, σχεδόν γουρλωμένα, καταπίνει βουλιμικά την ομορφιά της αρχαίας θεάς. Κάτι βαθιά μέσα του τον κάνει να συγκινείται μπρος στη θέα της, αλλά του είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να αντιληφθεί τι είναι αυτό και ίσως του είναι κι αδιάφορο να το αναζητήσει. Ωστόσο, μια κάποια κοινωνική μάθηση και μια εξόχως επιφανειακή γνώση του επιβάλλουν να υπερβάλλει στη διατύπωση της όποιας εκτίμησης τρέφει για την εικόνα του αρχαίου αγάλματος. Στην πραγματικότητα βέβαια η μόνη αυθεντική αντίδρασή του απέναντι στην Αφροδίτη της Μήλου είναι και η αντανακλαστική αντίδραση να ερεθίζεται από τη γύμνια της. Η χριστιανική του όμως ηθική κι ο πουριτανισμός του τον κάνουν να ντρέπεται για αυτό. Έτσι, κι αφού περάσει το χρονικό όριο που του έμαθαν να αφιερώνει σε μνημεία τέτοιου μεγέθους, αποχωρεί για να μειώσει την ένταση που του δημιούργησε η αναμέτρηση με αυτό το δυσνόητο θέαμα.

Κατά τον ίδιο τρόπο αυτός ο «ιδιώτης μπούφος» στέκεται απέναντι στη δημοκρατία. Εξ αρχής του έμαθαν να την αντιμετωπίζει ως τοτέμ. Την κριτική που της ασκούν κάποιοι τη θεωρεί επικίνδυνη. Για αυτό ο Πλάτωνας κι ο Αριστοτέλης κάποιες φορές του είναι αντιπαθητικοί. Απ’ την άλλη κι η απόλυτη εφαρμογή της δημοκρατίας τον τρομάζει ακόμα περισσότερο, γιατί μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο δεν ξέρει τη θέση και το ρόλο του.

Εσχάτως μάλιστα αυτός ο «ιδιώτης μπούφος» έχει υιοθετήσει και μία απέχθεια προς τις ιδεολογίες. Δηλώνει σε συζητήσεις «ανένταχτος» κι «ακομμάτιστος». Στην πραγματικότητα δεν αποδέχεται καμία ιδεολογία γιατί ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να τη γνωρίσει, να τη μάθει, να εντρυφήσει σ’ αυτήν. Αντίθετα τα ιδεολογήματα του συρμού και τα διαφημιστικού τύπου συνθήματα των διαμορφωτών της κοινής γνώμης του είναι πολύ πιο ελκυστικά, γιατί ως κενά περιεχομένου του είναι και πιο εύπεπτα και πιο ακίνδυνα, αφού δεν παίρνει καμία ευθύνη.

Τέλος ο συμπολίτης για αυτόν τον «ιδιώτη μπούφο» είναι απλώς ακόμα ένα πρόβλημα. Είναι ένας άλλος ανταγωνιστής σε μία σκακιέρα, όπου όλα τα πιόνια είναι αντίπαλα μεταξύ τους. Οι συμμαχίες, οι συνεννοήσεις, οι συγκλίσεις, ο διάλογος για αντιμετώπιση κοινών ζητημάτων είναι ξένα προς τη νοοτροπία του. Γι αυτό και ο «άλλος» είναι άξιος της κατανόησης και της συμπάθειάς του μόνο όταν βρίσκεται ή σε πολύ κατώτερη απ’ αυτόν θέση ή όταν βρίσκεται πολύ μακριά. Μάλιστα τότε επιδίδεται με ιδιαίτερη επιτυχία σε τηλε-μαραθωνίους αγάπης και συμπαράστασης.

…Τα βήματά του στο Λούβρου αντηχούν περιέργως μοναδικά κι απόκοσμα σαν να περπατά μόνο αυτός στους διαδρόμους του μουσείου. Καθώς πλησιάζει προς την έξοδο νιώθει ακόμα την ανάμεικτη αίσθηση που του προκάλεσε αυτό το «παλιο-άγαλμα». «Στο κάτω-κάτω είναι δικό μας», σκέφτεται με μια κάπως εθνική έπαρση κι ανακουφίζεται χωρίς να ξέρει το γιατί. Εξάλλου σε λίγο θα είναι στο ξενοδοχείο του και θα πίνει σαμπάνια. Έπειτα θα βγάλει όσες φωτογραφίες μπορεί από αυτό του το ταξίδι στο Παρίσι και θα τις ανεβάσει στο facebook…

Το μαύρισμα της οθόνης και οι προεκτάσεις του

Το γεγονός ότι η Ευρώπη αποτελεί ένα συνονθύλευμα λαών με διαφορετικές αντιδράσεις καθώς και αντανακλαστικά σε σοβαρά ζητήματα που έχουν προκύψει κατά καιρούς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι γνωστό τοις πάσι. Επίσης το γεγονός ότι η Ευρώπη δημιουργήθηκε με άλλες αρχές δηλαδή με την προοπτική της κοινωνίας των εθνών και άλλες αρχές πρεσβεύει τώρα όπως την καταδυνάστευση των λαών του νότου από την επικυρίαρχη Γερμανία και τον οικονομικό πόλεμο που αυτή έχει κηρύξει κατά των πάντων, είναι επίσης πασιφανές.

Όμως ένα ζήτημα όπως αυτό που προέκυψε την προηγούμενη εβδομάδα, το οποίο έκανε το γύρο του κόσμου μέσα σε λίγες ώρες, το κλείσιμο της ΕΡΤ, η απόφαση μετά από ομολογία του, του ίδιου του πρωθυπουργού της χώρας, το 'τσαμπουκαλίδικο' μαύρισμα της οθόνης, θα περίμενε κανείς να αντιμετωπιστεί από τους απανταχού δημοκράτες, όπως αντιμετωπίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δηλαδή με απορία, με θλίψη, με οργή, με άμεση αντίδραση και πλατειές απεργιακές κινητοποιήσεις.

Αυτή όμως η αισχρή πράξη της ελληνικής κυβέρνησης ή μάλλον ενός κομματιού αυτής, αποτέλεσε τη σύγχρονη λυδία λίθο, για να καταλάβουμε πια με σαφήνεια, την άποψη για τη χώρα μας, των ευρωπαίων με βάση τον νέο πολιτικό και πολιτισμικό χάρτη. Και εξηγούμαι. Την επομένη του κλεισίματος της ελληνικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, με μια απόφαση που ελήφθη το πρωί, ανακοινώθηκε το μεσημέρι και πραγματοποιήθηκε με περισσό ζήλο λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι γαλλικές εφημερίδες Libération και l'Humanité κυκλοφόρησαν με μαύρα εξώφυλλα, κατακεραυνώνοντας το μαύρισμα της οθόνης από τη σύγχρονη ελληνική χούντα έχοντας αντίστοιχα τίτλους:

«Ποιος έσβησε την τηλεόραση; Μετά την αναστολή λειτουργίας της δημόσιας τηλεόρασης στη μάχη κατά της λιτότητας, Αθήνα και Βρυξέλλες πετάνε η μία το μπαλάκι στην άλλη για το ποιος έχει την ευθύνη του μέτρου».(Liberation 13-06-2013)

«Ελλάδα: μαύρη οθόνη πάνω από τη δημοκρατία» (l'Humanité 13-06-2013).

Πολλά ακόμη μέσα μαζικής ενημέρωσης από την πρώτη στιγμή κάλυψαν το γεγονός της ανήθικης κυβερνητικής πράξης, στηλιτεύοντάς την, όπως για παράδειγμα η ισπανική εφημερίδα El Pais η οποια την επομένη του μαυρίσματος σημείωνε:«Η κίνηση της κυβέρνησης φέρνει και πάλι στην επικαιρότητα τη συζήτηση για το κατά πόσο είναι απαραίτητη η δημόσια ραδιοτηλεόραση. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι οφείλουν να συνδυάζουν ποιότητα στην ενημέρωση και χρηστή διαχείριση».

Σε μια βαρύνουσας σημασίας επιστολή του προς τον πρωθυπουργό της χώρας μας, ο γενικός διευθυντής του BBC Τόνι Χολ, απηύθυνε κάλεσμα προς την ελληνική κυβέρνηση να ανοίξει η ΕΡΤ.
Ο ισχυρός άντρας του βρετανικού δικτύου καταδίκασε το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης, ενώ δε δίστασε να χαρακτηρίσει την κίνηση της κυβέρνησης ως «αντιδημοκρατική» και «αντιεπαγγελματική»... Μάλιστα αναφέρθηκε προσωπικά στον Έλληνα πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο προέτρεψε να ανοίξει άμεσα η ΕΡΤ, καθώς όπως είπε « τα δημόσια μέσα ενημέρωσης και η ανεξαρτησία τους από την κυβέρνηση, χαρακτηρίζουν τις δημοκρατικές κοινωνίες».

Οι μόνοι πανευρωπαϊκώς αν όχι παγκοσμίως που εμφανίστηκαν την επομένη της πιο ηλίθιας πολιτικής πράξης της υπάρχουσας κυβέρνησης, ήταν, εκτός του ως μην υπάρχοντος Πρετεντέρη, ποιοί άλλοι οι Γερμανοί και συνεπακολούθως οι ουρές τους οι Αυστριακοί. Όπως αναφέρεται στο άρθρο του «ειδικού σε θέματα Μέσων Ενημέρωσης συντάκτης της Handelsblatt Hans-Peter Siebenhaar», «η ενέργεια του Πρωθυπουργού είναι λογική, δεδομένου ότι η ΕΡΤ δεν ήταν σε θέση να πραγματοποιήσει από μόνη της την ‘κάθαρση’ και έτσι το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ήταν η μόνη δυνατότητα που είχε η κυβέρνηση να εφαρμόσει τη μεταρρύθμιση στον τομέα αυτό». Και συνεχίζει: «Σε περιόδους κατά τις οποίες η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, δεν επιτρέπεται να υπάρχουν ταμπού. Ο κ. Σαμαράς θέλει να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο ίδρυμα δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Αυτό αποτελεί μια καλή πολιτική είδηση για μια χώρα, στην οποία η δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση αποτελεί μπαλάκι στα χέρια των ισχυρών. Για μια λειτουργική δημοκρατία, η ύπαρξη μιας ανεξάρτητης ραδιοτηλεόρασης αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Επίσης είναι ξεκάθαρο, ότι σε έναν ψηφιακό κόσμο Μέσων Ενημέρωσης με ένα πλήθος προσφορών, η σημασία της δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης έχει μειωθεί. Για το λόγο αυτό καθίσταται λογική η δραστική μείωση των καναλιών και του εργαζόμενου προσωπικού». Στο ίδιο ύφος κινήθηκαν και άλλες δύο γερμανικές εφημερίδες, όχι όμως το λογικότερο Spiegel.

Τα συμπεράσματα από τις παραπάνω παραθέσεις προδίδουν την αλληλουχία των γεγονότων που προηγήθηκαν της ηλίθιας αισχρής πράξης αλλά και τους νέους συσχετισμούς. Ο Σαμαράς έχει σκύψει πλήρως το κεφάλι στην κυρία Μέρκελ που με τις πρακτικές τις αναδεικνύεται σε νέο Αδόλφο Χίτλερ. Παίρνει οδηγίες και τις εφαρμόζει κατά γράμμα για να φαίνεται άριστος μαθητής. Αυτό αποδεικνύεται από την οργή κρυφή ή φανερή όλων των άλλων ηγετών συμπεριλαμβανομένων και των Ομπάμα, Πούτιν που εξ' αιτίας αυτής της συμπεριφοράς του πρωθυπουργού μας, θεωρούν ότι έχουν χάσει κάθε δυνατότητα επιρροής στη χώρα μας και κατ' επέκτασιν στην νοτιοανατολική ευρώπη. Η οδηγία λοιπόν της Φράου είναι: Καταπάτηση κάθε δικαιώματος του Έλληνα και εξαθλίωσή του, ώστε να αποτελέσει εύκολη βορά η χώρα μας στα χέρια της. Όχι εκλογές πριν τις γερμανικές, για να μη διαταραχθεί το τοπίο. Συνέχιση αυτού του ιδιότυπου δανεισμού που αυξάνει και το κεφάλαιο που χρωστάμε αλλά και τα χρεωλύσια, αποφέροντας δισεκατομμύρια στη Γερμανία. Ανελέητο τύπου Γκέμπελς επικοινωνιακό αγώνα στο εσωτερικό κατά κάθε δύναμης που εκφράζει το διαφορετικό, συνεπικουρούμενο από το εξωτερικό με διθυράμβους υπέρ της χρεοκωπημένης κατά τα άλλα κυβέρνησης.

Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Ξεχνούν και οι μεν του εσωτερικού (όπως οι άλλοτε κοτσαμπάσηδες) και οι δε του εξωτερικού (όπως οι άλλοτε αγγλογάλλοι), ότι η ελληνική ψυχή ξέσπασε στην Αγία Λαύρα, μετά από συσσωρευμένη καταπίεση 400 ετών και θρυαλλίδα του ξεσηκωμού πάντα είναι πράξεις όπως αυτή που αναλύθηκε παραπάνω, που ξεχειλίζουν το ποτήρι. Ας τραβούν το σκοινί τουλάχιστον μέχρι εκεί που τους παίρνει. Οι συγκεκριμένοι όμως είναι τυφλωμένοι από την έπαρση ενός ιδιότυπου “τσαμπουκά”, διανθισμένου με μπόλικη ακροδεξιά πρακτική, τύπου αλήστου μνήμης κενταύρων και rangers, που εκφράζεται από τον Μουρούτη, τον Λαζαρίδη και τον Φαήλο Κρανιδιώτη. Έρχεται το τέλος τους. Δεν τα σηκώνει τέτοια ο Δημοκρατικός Λαός. 

Πέθανε ο ιερέας των αδύναμων, Αντρέα Γκάλο

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από την τοπική εφημερίδα του Νέστου ΑΙΧΜΗ 

Ο Αντρέα ντον Γκάλο, ο «κόκκινος» παππάς της Γένοβας, έφυγε στα 85 του χρόνια αφήνοντας ένα κενό σε όσους πιστεύουν ακόμη στην ανιδιοτελή συμμετοχή τους στην κοινωνία, που έχουν να δώσουν κάτι στο διπλανό τους, που αγωνίζονται εναντίον της αδικίας και των ισχυρών.

Οι αγώνες του ντον Γκάλο χάνονται στο βάθος του χρόνου. Από την εποχή που από τον άμβωνα τα έβαζε με τους εμπόρους ναρκωτικών, τους βομβαρδισμούς αμάχων στο Βιετνάμ ή τη γελοιότητα των ελέγχων στα σχολεία, που αποφασίζουν πιο παιδιά είναι «ικανά» και πια όχι. Ο ντον Γκάλο ήταν από τους πρωταγωνιστές για την αποποινικοποίηση της χρήσης ελαφρών ναρκωτικών. Συμμετείχε στις μεγάλες γιορτές – παρελάσεις των ομοφυλοφίλων στη Γένοβα, κερδίζοντας για άλλη μια φορά την οργή της ιεραρχίας του Βατικανού. Ήταν υπέρ της αντισύλληψης.

Ο ντον Γκάλο δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τον σεξισμό και ανδροκρατισμό της Καθολικής Εκκλησίας. Εξοργιζόταν με τα σεξουαλικά σκάνδαλα των ιερέων. Ζητούσε να χειροτονηθούν γυναίκες ιερείς. Ζητούσε οι ιερείς να είναι έγγαμοι.

            Η επίσημη Καθολική Εκκλησία τον κυνήγησε. Τα «λόμπι του Βατικανού», όπως τα αποκαλούσε, τον μισούσαν. Ιδιαίτερα όταν αναφερόταν στη φονταμενταλιστική οργάνωση «Επικοινωνία και Απελευθέρωση», την τρομερή Όπους Ντέι ή τους «Λεγεωνάριους του Χριστού».  Ο ντον Γκάλο όμως πολέμησε με ένα μεγάλο σύμμαχο, τους απόκληρους της Γένοβας και τους ευαίσθητους ανθρώπους που γέμιζαν την εκκλησία του για να ακούσουν το κήρυγμα και αμέσως μετά να περάσουν στην άμεση δράση για να αλλάξουν τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, την καθημερινότητα. Ο ντον Γκάλο και όσοι τον ακολουθούσαν, χριστιανοί, μουσουλμάνοι ή άθεοι, δεν περίμεναν την μετά θάνατο ζωή για να δικαιωθούν.

            Όταν η επίσημη Καθολική Εκκλησία τον έδιωξε από την ενορία του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Σαν Μπενεντέτο αλ Πόρτο, μέσα στο λιμάνι της Τζένοβας. Εκεί ο ντον Γκάλο έφτιαξε την κοινότητα για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά και όχι μόνο. Φεύγοντας ο ντον Γκάλο άφησε την κοινότητα με έξι κτίρια, ένα πολύ καλό εστιατόριο, μια βιβλιοθήκη, ένα τυπογραφείο και εκατοντάδες πρωτοβουλίες. Χιλιάδες νέοι αναγνωρίζουν ότι ο περίεργος αυτός παππάς τους έσωσε από τα ναρκωτικά. «Περίεργος». Γιατί ο ντον Γκάλο περνούσε από τις κομματικές οργανώσεις του Ιταλικού ΚΚ, μιλούσε και συμμετείχε στον κομματικό διάλογο της αριστεράς, έδινε συνεντεύξεις στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, είχε γνώμη και άποψη εκεί που η Καθολική Εκκλησία, και πολλές φορές η κοινωνία, σιωπούσε. Στο G8 της Γένοβας το 2001 προσπάθησε μέχρι το τέλος να διαπραγματευτεί με τις αρχές για να αποφευχθεί η βία. Μπροστά όμως στο άψυχο σώμα του Κάρλο Τζουλιάνι ύψωσε την φωνή του αποτελώντας την κριτική συνείδηση μιας πόλης που ισοπεδώθηκε ηθικά και κοινωνικά από την κρατική βαρβαρότητα. Τα χρόνια που ακολούθησαν ο ντον Γκάλο συνέχισε να συμμετέχει στα κινήματα και τις πρωτοβουλίες ζητώντας από την αριστερά να τοποθετηθεί. Ζητούσε συνέπεια, ήθος και αποφασιστικότητα. Στη Γένοβα δεν δίσταζε να στηρίξει τους υποψηφίους της αριστεράς. Όταν το άξιζαν. «Ονειρεύομαι μια εκκλησία που δεν θα είναι διαχωρισμένη από τους άλλους, που δεν θα είναι πάντα έτοιμη να καταδικάσει, αλλά θα είναι αλληλέγγυα, σύντροφος, στο πλευρό όσων έχουν ανάγκη, γυναικών και ανδρών», έγραψε ο ντον Γκάλο στο τελευταίο του βιβλίο, αφιερωμένο στο νέο Αργεντινό πάπα Φραγκίσκο Α'.

            Σήμερα, η κοινότητά του φιλοξενεί εκατόν είκοσι άτομα σε έξι κέντρα. Επί τέσσερις δεκαετίες συμμετείχε σε εκατοντάδες διαδηλώσεις και πορείες, γράφοντας βιβλία και λαμβάνοντας δημόσια θέση υπέρ των μεταναστών των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων και κατά της αμφισβήτησης και καταπάτησης της αξιοπρέπειας των εργαζομένων.

            Στις 8 Δεκεμβρίου 2012, με  το τέλος της έκτακτης λειτουργίας αφιερωμένη στην επέτειο των 42 χρόνων από την ίδρυση της κοινότητας του Σαν Μπενεντέτο και στη μνήμη του Ντομένικο Κατάλντι ο ντον Γκάλο τραγουδά μέσα στην εκκλησία το Bella Ciao, το τραγούδι της αντίστασης εναντίον όλων των αδικιών. Το τραγούδι των παρτιζάνων, της επανάστασης των Ιταλών. Αυτό το βίντεο κάνει τον γύρο του κόσμου και αφήνει άφωνους εκατομμύρια ανθρώπους, που βλέπουν τον υπέργηρο ιερέα να πράττει αυτό που όλοι έπρεπε να κάνουν και κάνει τους θεατές συγκινημένους να νιώθουν τύψεις γι' αυτό που έπρεπε να είναι και δεν έγιναν ποτέ. Και το γεγονός συμβαίνει την περίοδο που ο ιερέας είναι στα τελευταία του γιατί πάσχει από ανίατη νόσο και είναι 84 ετών. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Σώσαμε τις τράπεζες και πιθανόν να χάσουμε μια ολόκληρη γενιά.

Σε συνέντευξή του στο reuters, ο Μάρτιν Σούλτς πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δήλωσε με περισσό θάρρος: ‘Σώσαμε τις τράπεζες, αλλά κινδυνεύουμε να χάσουμε μία γενιά. Μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι άνθρωποι χάνουν τελείως την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επιλύσει τα προβλήματά τους. Και αν η νεότερη γενιά χάνει την εμπιστοσύνη της, τότε στα μάτια μου η Ευρωπαϊκή Ένωση διατρέχει πραγματικό κίνδυνο’.

            Ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος δήλωσε ότι βρέθηκε πρόσφατα σε συζήτηση κατά την οποία ήλθε αντιμέτωπος με μία Ισπανίδα ως προς το θέμα της εγκατάλειψης των νέων στην τύχη τους για να δοθεί προτεραιότητα στην διάσωση των τραπεζών. «Διατύπωσε την εξής ερώτηση: Δώσατε 700 δισεκατομμύρια ευρώ για το τραπεζικό σύστημα, πόσα χρήματα έχετε για μένα; Και ποια είναι η απάντησή μου;», είπε. «Αν έχουμε 700 δισεκατομμύρια ευρώ για να σταθεροποιήσουμε το τραπεζικό σύστημα, πρέπει να έχουμε το λιγότερο άλλα τόσα χρήματα για να σταθεροποιήσουμε τη νέα γενιά σε τέτοιες χώρες. Είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές στις περικοπές, αλλά είμαστε λιγότερο εφευρετικοί όταν πρόκειται για την τόνωση της ανάπτυξης», είπε.

"Η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία διαθέτουν ίσως τις καλύτερα εκπαιδευμένες γενιές που υπήρξαν ποτέ στις χώρες τους, οι γονείς τους επένδυσαν πολλά χρήματα στην εκπαίδευση των παιδιών τους, έκαναν το σωστό. Και τώρα που είναι έτοιμοι να εργασθούν, η κοινωνία λέει: 'Δεν υπάρχει θέση για εσάς'. Δημιουργούμε μία χαμένη γενιά», προειδοποίησε ο Μάρτιν Σούλτς.

            Τα λόγια βέβαια αυτά προέρχονται από τα χείλη ενός ανθρώπου, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος και αν μη τι άλλο έχει δείξει μια στάση, στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνουμε, τελείως διαφορετική από τους υπόλοιπους νοσηρούς εγκεφάλους που διαχειρίζονται τα πράγματα και κατέχουν τα υψηλά οφίτσια της ευρωπαϊκής ένωσης.

            Την άποψή του αυτή, ότι δηλαδή είναι άδικο να διασώζουμε τις τράπεζες και να αφήνουμε ανθρώπους να χάνονται, επιβεβαιώνει η βίαιη προσομοίωση που έλαβε χώρα στην Ισλανδία, η οποία γνώρισε την κρίση χρονικά λίγο νωρίτερα από όλους τους υπόλοιπους και την διαχειρίστηκε εντελώς αντίθετα από τους ευρωπαϊκούς νοσηρούς εγκεφάλους, γι’ αυτό παρουσιάζει και τα  πρώτα σημάδια ανάκαμψης κάτι που εμείς δεν θα δούμε γρήγορα και ίσως να μη δούμε ποτέ.

"Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν" λέει στην DW o πρόεδρος Ολ. Γκρίμσον. Ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 ήταν η Ισλανδία. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η κατάσταση της τότε ήταν χειρότερη και από εκείνη της Ελλάδας. Σήμερα, όμως, η χώρα μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Η οικονομία αναπτύσσεται με  ικανοποιητικούς ρυθμούς και η ανεργία μειώνεται.

 Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ισλανδίας Όλαφουρ Γκρίμσον, η ανάκαμψη οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ισλανδοί αντιμετώπισαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο την κρίση σε σχέση με τις χώρες της ευρωζώνης. Και όπως επισήμανε στην Deutsche Welle ο πρόεδρος Όλαφουρ Γκρίμσον: "Κατ' αρχήν διαπιστώσαμε νωρίς πως δεν πρόκειται μόνο για μια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, αλλά για μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση. Και αυτό μας οδήγησε σε μεταρρυθμίσεις στα εν λόγω πεδία". "Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν, επιδιώξαμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη και παράλληλα να αλλάξουμε τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων. Ο δεύτερος λόγος της επιτυχίας είναι ότι δεν τηρήσαμε τις δυτικές συνταγές για την αντιμετώπιση της κρίσης".

Με λίγα λόγια η Ισλανδία δεν έκανε τίποτε για να διασώσεις τις τράπεζες της, όπως τονίζει ο Όλαφουρ Γκρίμσον, εξηγώντας τους λόγους. "Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν.

Διερωτήθηκα πολλές φορές γιατί να αντιμετωπίζουμε τις τράπεζες σαν να είναι οι Άγιοι Τόποι της οικονομίας. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τις τράπεζες από άλλες επιχειρήσεις; Οι τράπεζες είναι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και όταν διαπράττουν μεγάλα λάθη θα πρέπει να χρεοκοπούν, να υπόκεινται δηλαδή στους ίδιους κανόνες αγοράς που υπόκεινται και οι υπόλοιπες επιχειρήσεις με ότι αυτό θα συνεπάγεται για την οικονομία της εκάστοτε χώρας. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε διασώσει τις τράπεζες 4 φορές τα τελευταία 5 χρόνια, δαπανώντας περίπου 200 δισεκατομμύρια ευρώ, αφήνοντας ταυτοχρόνως εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν χωρίς τα απαραίτητα, χωρίς θέρμανση, χωρίς ελπίδα για το μέλλον.

            "Στηρίξαμε το σύστημα πρόνοιας": Ο Όλαφουρ Γκρίμσον δεν κρύβει ότι επικρίθηκε έντονα η ισλανδική πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί θεσμοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους στον ισλανδικό δρόμο. Ακόμη και σήμερα πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ισλανδία τα κατάφερε επειδή απλά είχε το δικό της νόμισμα και δεν ήταν μέλος της ευρωζώνης. "Φυσικά και βοήθησε πολύ το γεγονός ότι είχαμε το δικό μας νόμισμα. Προχωρήσαμε στην υποτίμηση της κορώνας και αυτό ήταν σημαντικό. Ωστόσο, όλες οι άλλες κινήσεις που κάναμε δεν είχαν σχέση με την υποτίμηση. Στηρίξαμε το σύστημα πρόνοιας. Δώσαμε τη δυνατότητα στους πολίτες να συμμετάσχουν στις πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και φτιάξαμε άλλες. Αυτά θα τα κάναμε ακόμη και εάν ήμασταν μέλος της ευρωζώνης", διευκρινίζει ο Ισλανδός πρόεδρος.

            Η ισλανδική εμπειρία μπορεί να λειτουργήσει ως "παράδειγμα προς μίμηση" για τους άλλους. Να τους κάνει να επανεξετάσουν τις καθεστηκυίες στρατηγικές των τελευταίων 30 ετών. Η αντίδραση του ΔΝΤ στην ισλανδική περίπτωση ήταν ενδιαφέρουσα. Το πρόγραμμα διαχείρισης της κρίσης του ΔΝΤ ολοκληρώθηκε πριν από ενάμισι χρόνο. «Στην αποχαιρετιστήρια σύσκεψη, οι υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι του ΔΝΤ παραδέχθηκαν ότι διδάχθηκαν πολλά από την ισλανδική εμπειρία», καταλήγει ο Όλαφουρ Γκρίμσον.

            Στην μικρή μας Ελλάδα αυτό που τώρα 3,5 χρόνια κάνουμε είναι να μαστιγώνουμε τους πολίτες, να ξεζουμίζουμε το λαό από όλες τις απόψεις, να κλείνουμε τις επιχειρήσεις στραγγαλίζοντας την αγορά, να χρωστάμε δισεκατομμύρια σε ιδιώτες και ταυτόχρονα να απαιτούμε απ’ αυτούς και το τελευταίο ευρώ των φόρων στην ημερομηνία τους και σε άλλη περίπτωση να τους απειλούμε με φυλακή. Δεν υπήρξε και δεν υπάρχει η πολιτική τόλμη να υψώσουμε αντίθετη φωνή σ’ αυτή τη διαχείριση-λαίλαπα, να υπερασπιστούμε τον ΑΝΘΡΩΠΟ και όχι τους αριθμούς . Αλίμονο στη χαμένη ή στις χαμένες γενιές, αλίμονο στην πατρίδα μας.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΊΝΗΣΗ ΝΕΣΤΟΥ

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΊΝΗΣΗ ΝΕΣΤΟΥ

Δράση "Καθαρίζουμε τον Νέστο" Κυριακή 3/2/2013




Ενδεικτικό Πρόγραμμα Εκδήλωσης

1. 10.00π.μ. Συγκέντρωση των συμμετεχόντων στο καφενείο του «Λαμπέτσου» στον ποταμό Νέστο. Διαδρομή από εργατικές κατοικίες και σύμφωνα με τις καθοδηγητικές πινακίδες.
2. Έναρξη με χαιρετισμό προέδρου της Κίνησης, ανακοίνωση προγράμματος.
3. Παρουσίαση του Περιβαλλοντολόγου Χάνς Γιερεντρούπ σχετικά με την ανακύκλωση και των υδροβιοτόπων.
4. Χωρισμός σε ομάδες και έναρξη διαδικασίας καθαρισμού Οι ομάδες αναλαμβάνουν υλικά (σακούλες διαφόρων χρωμάτων ανάλογα με το είδος του απορρίμματος) και ξεκινούν τον καθαρισμό με την βοήθεια των ομαδαρχών. Εκτιμώμενη διάρκεια Δράσης περίπου 30 λεπτά.
5. Ζωγραφική φύσης: Με την επιστροφή των ομάδων ξεκινά η δράση με τον δάσκαλο ζωγραφικής κο Κοτσαπαναγιώτη Γιάννη και 20 καβαλέτα με τα απαιτούμενα υλικά. Εκτιμώμενος χρόνος ανά ομάδα περίπου 20 λεπτά.
6. Διαγωνισμός φωτογραφίας: ήδη θα είναι αναρτημένες σε πάνελ από το πρωί. Μετά την ζωγραφική θα βραβευθούν οι τέσσερις καλλίτερες από μέλη του Φωτ. Ομίλου Καβάλας (Φ.Ο.Κ.). Απονομή βραβείων (βιβλία οικολογικού θέματος και κάδος κομποστοποίησης).
7. Λήξη διοργάνωσης.

*Για επιπλέον πληροφορίες στο τηλ. 6972003533. Για συμμετοχή στον διαγωνισμό παρακαλώ στείλτε μία μόνο φωτογραφία με τα στοιχεία σας (όν/μο, ον. πατέρα, ηλικία, τόπος διαμονής) στο mail oikologikikinisinestou@yahoo.gr

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΝΕΣΤΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

H Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων εορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Φεβρουαρίου. Στις 2 Φεβρουαρίου 1977 υπογράφτηκε η Σύμβαση για τους Υγροτόπους στην πόλη Ραμσάρ του Ιράν, στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας. Υγρότοποι χαρακτηρίζονται τα δέλτα, τα έλη, οι λίμνες, οι λιμνοθάλασσες, οι πηγές, οι εκβολές, οι ποταμοί και οι τεχνητές λίμνες. Η συνθήκη Ραμσάρ αποσκοπεί στην προστασία και τη συνετή χρήση όλων των Υγροτόπων μέσω τοπικών και εθνικών δράσεων και διακρατικής συνεργασίας ως μια συνεισφορά στην αειφόρο ανάπτυξη. Στη συνθήκη περιλαμβάνονται 1524 υγρότοποι με έκταση 520 εκατομμυρίων στρεμμάτων περίπου.

Στη χώρα μας, βάσει της συνθήκης Ραμσάρ, προστατεύονται δέκα υγρότοποι: Δέλτα Έβρου, οι λίμνες Ισμαρίδα και Βιστονίδα, το Πόρτο Λάγος και οι γύρω λιμνοθάλασσες, το Δέλτα και η λιμνοθάλασσα Νέστου, η τεχνητή λίμνη Κερκίνη, οι λίμνες Βόλβη και Κορώνεια, το Δέλτα των ποταμών Αξιού- Λουδία-Αλιάκμονα, ο Αμβρακικός κόλπος, η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και η λιμνοθάλασσα Κοτύχι στο Νομό Ηλείας.

Η Οικολογική κίνηση Νέστου, η οποία δημιουργήθηκε με σκοπό να στεγάσει τις οικολογικές ανησυχίες των πολιτών του Νέστου, να υπερασπιστεί την αρτιότητα της απείρου κάλλους προστατευόμενης περιοχής και να προάγει τα εν γένει περιβαλλοντικά ζητήματα, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Υγροτόπων θα πραγματοποιήσει εκδήλωση – δράση για το περιβάλλον.

Η δράση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013 στις 10:00 π.μ. στο καφενείο του «Λαμπέτσου» στο Νέστο.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

Διαδραστική ενημέρωση – επικοινωνία με τους μαθητές για την παγκόσμια Ημέρα των Υγροτόπων,  ενημέρωση για τον υγροβιότοπο του ποταμού- Δέλτα Νέστου από εκπρόσωπο του Φορέα Διαχείρισης Δέλτα Νέστου Βιστωνίδας- Ισμαρίδας. 

Διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα τον υγροβιότοπο του ποταμού- Δέλτα Νέστου.

Παρατήρηση και καταγραφή του φυτικού και ζωικού βασιλείου του ποταμού Νέστου.

Ζωντανή ζωγραφική τοπίου με υπεύθυνο τον Γιάννη Κοτζαπαναγιώτη.

Ομάδες καθαρισμού μονοπατιού Νέστου.

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ-ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε στο πρόγραμμα δράσης της Οικολογικής Κίνησης Νέστου που θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με όλους τους Συλλόγους του Δήμου Νέστου και άλλους φορείς στις 3 /2 /2013. Συγκεκριμένα για το διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα τον υγροβιότοπο του ποταμού- Δέλτα Νέστου μπορείτε να αποστέλλετε τη φωτογραφία σας (μία φωτογραφία ανά αποστολέα) έως την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013 στο mail: oikologikikinisinestou@yahoo.gr  ή ταχυδρομικά στη διεύθυνση:   Παναγιώτης Αμπεριάδης Βενιζέλου 89 Χρυσούπολη Καβάλας Τ.Κ.:64200 σε διάσταση  20Χ25. Παρακαλούμε να αναφέρονται τα  στοιχεία του δημιουργού, όνομα, ηλικία ,τόπος, σχολείο. Η βράβευση θα πραγματοποιηθεί την ημέρα της εκδήλωσης με έπαθλα δώρα περιβαλλοντικής αξίας.