Από τις αρχές του 2009 και με αφορμή την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών, ξεκίνησε στα ΜΜΕ ένας διάλογος και ένας προβληματισμός για την απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής γενικότερα। Αφορμή μάλλον στάθηκαν κάποιες βίαιες αντιδράσεις του κόσμου, οι οποίες στο αμέσως επόμενο διάστημα εντάθηκαν, στις δημόσιες εμφανίσεις πολιτικών। Θυμίζουμε ότι η ατμόσφαιρα πολιτικά ήταν φορτισμένη, αφού ο τόπος έβριθε από σκάνδαλα και κακοδιαχείριση. Το επόμενο διάστημα όπως ειπώθηκε παραπάνω τα περιστατικά λοιδορίας, αποδοκιμασίας, ακόμη και βίαιης επίθεσης σε πολιτικούς πλήθυναν επικίνδυνα. Τότε ήρθε η αντίδραση από τους πολιτικούς, με επικοινωνιακή επίθεση από τα δικά τους ΜΜΕ οι οποίοι από ένστικτο αυτοσυντήρησης και αυτοπροστασίας ξόδεψαν ώρες επί ωρών για να πείσουν το λαό ότι οι προηγούμενα περιγραφείσες αντιδράσεις είναι απαράδεκτες, αντιδημοκρατικές, ισοπεδωτικές και εύκολες.
Υπήρξε λοιπόν ένα χρονικό σημείο από το οποίο και μετά η κοινωνία άρχισε να γίνεται ισοπεδωτική, απαξιωτική προς το σύστημα, να αντιδρά βίαια και να γυρνά την πλάτη στους πολιτικούς ή η απαξίωση αυτή είναι προιόν διεργασίας πολυετούς της οποίας τη δεξαμενή γέμισαν μια σειρά από συμπεριφορές, πράξεις και λειτουργίες δεκαετιών.
Πρώτα πρώτα απαξιώνονται οι άνθρωποι που με τη διαχείριση της οικονομίας της χώρας, την έφεραν τώρα στο χείλος του γκρεμού. Απαξιώνονται πολιτικές που έδωσαν ελπίδες στο φτωχό λαό που βγήκε πληγωμένος, καταρρακωμένος, με μεγάλη διάθεση για ανάκαμψη από το τετράπτυχο Κατοχή-Εμφύλιος-Ακυβερνησία-Δικτατορία. Απαξιώνεται η συστηματική ατιμωρησία όλων αυτών που αποδείχτηκε ότι έκλεψαν ή πλούτισαν από το λειτούργημα της πολικής-και είναι πολλοί- με στάχτη στα μάτια του λαού τις επονείδιστες εξεταστικές επιτροπές, των οποίων το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ. Απαξιώνεται το βόλεμα των ημετέρων από τα δύο μεγάλα κόμματα που έχει οδηγήσει στη δημιουργία του τέρατος της γραφειοκρατίας και του δεινόσαυρου της κρατικής μηχανής. Απαξιώνεται η ανυπαρξία της αριστεράς η οποία μετά την εποχή του Φλωράκη και του Κύρκου σαν το φίδι που τρώει την ουρά του αναλώνεται σε εσωστρεφείς αγώνες χωρίς λαϊκό έρεισμα και αντίκρισμα. Απαξιώνεται η lifestyle άσκηση της πολιτικής χωρίς ουσία, νόημα, άγγιγμα της πολιτικής χορδής του πολίτη.
Όλα αυτά λοιπόν σε μια πολυετή διεργασία δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μίγμα που κάποια στιγμή εκφράστηκε και βγήκε προς τα έξω ακόμη και με βιαιότητες οι οποίες πήραν μορφή καταιγίδας, από τότε που ο εθνικός μειοδότης και νυν πρωθυπουργός αποφάσισε να στείλει τη χώρα στην κατουρημένη ποδιά των φίλων του των Αμερικάνων μέσω του περιβόητου μηχανισμού βοήθειας. Από τότε που η δόση του δανείου του απλού πολίτη εξαρτάται από το αν θα χαμογελάσει ο Γκρίνσπαν και ο 13ος μισθός του υπαλλήλου από το πως θα χασμουρηθεί ο Τρισέ. Δεν ήταν άρα μια στιγμή τυχαία που η κοινωνία μετετράπηκε από σύνολο δημοκρατών πολιτών σε αγέλη που διψά για αίμα.
Οπωσδήποτε η απαξίωση αυτή που προβάλλεται και από τις εικόνες του τίτλου της ανάρτησης δεν τιμά κανέναν μας και κυρίως πολίτες που κατάγονται από την αρχαία Αθήνα η οποία σκαρφίστηκε την έννοια της Δημοκρατίας, του διαλόγου και της συνέναισης। Πολίτες οι οποίοι πολέμησαν μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους για το δίκαιο, για την ελευθερία, την ισότητα την αλληλεγγύη εξωθούνται σε ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες σε λίγο καιρά θα δημιουργήσουν κοινωνικό διχασμό γιατί κάποιοι θα προστατεύονται για να κυκλοφορήσουν στους δρόμους। Μάλλον όμως το φαινόμενο δεν οφείλεται σ' αυτούς। Οφείλεται στους άλλους, τους λίγους. Οι επαναστάσεις όλες έχουν ξεκινήσει όταν ο λαός έχασε κυριαρχικά του δικαιώματα και ένιωσε προδωμένος από άρχοντες ή όταν η πείνα τον έφτασε στα όρια της επιβίωσης και έπιασε τα όπλα. Στη σημερινή δικτατορία που ζούμε, η οποία εγκαθιδρύθηκε με εκβιαστικά διλήμματα και είναι ίσως η χειρότερη όλων των εποχών ο λαός έχει χάσει πολλά από τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Άρα ας προσέξουν οι ιθύνοντες.
Υπήρξε λοιπόν ένα χρονικό σημείο από το οποίο και μετά η κοινωνία άρχισε να γίνεται ισοπεδωτική, απαξιωτική προς το σύστημα, να αντιδρά βίαια και να γυρνά την πλάτη στους πολιτικούς ή η απαξίωση αυτή είναι προιόν διεργασίας πολυετούς της οποίας τη δεξαμενή γέμισαν μια σειρά από συμπεριφορές, πράξεις και λειτουργίες δεκαετιών.
Πρώτα πρώτα απαξιώνονται οι άνθρωποι που με τη διαχείριση της οικονομίας της χώρας, την έφεραν τώρα στο χείλος του γκρεμού. Απαξιώνονται πολιτικές που έδωσαν ελπίδες στο φτωχό λαό που βγήκε πληγωμένος, καταρρακωμένος, με μεγάλη διάθεση για ανάκαμψη από το τετράπτυχο Κατοχή-Εμφύλιος-Ακυβερνησία-Δικτατορία. Απαξιώνεται η συστηματική ατιμωρησία όλων αυτών που αποδείχτηκε ότι έκλεψαν ή πλούτισαν από το λειτούργημα της πολικής-και είναι πολλοί- με στάχτη στα μάτια του λαού τις επονείδιστες εξεταστικές επιτροπές, των οποίων το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ. Απαξιώνεται το βόλεμα των ημετέρων από τα δύο μεγάλα κόμματα που έχει οδηγήσει στη δημιουργία του τέρατος της γραφειοκρατίας και του δεινόσαυρου της κρατικής μηχανής. Απαξιώνεται η ανυπαρξία της αριστεράς η οποία μετά την εποχή του Φλωράκη και του Κύρκου σαν το φίδι που τρώει την ουρά του αναλώνεται σε εσωστρεφείς αγώνες χωρίς λαϊκό έρεισμα και αντίκρισμα. Απαξιώνεται η lifestyle άσκηση της πολιτικής χωρίς ουσία, νόημα, άγγιγμα της πολιτικής χορδής του πολίτη.
Όλα αυτά λοιπόν σε μια πολυετή διεργασία δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μίγμα που κάποια στιγμή εκφράστηκε και βγήκε προς τα έξω ακόμη και με βιαιότητες οι οποίες πήραν μορφή καταιγίδας, από τότε που ο εθνικός μειοδότης και νυν πρωθυπουργός αποφάσισε να στείλει τη χώρα στην κατουρημένη ποδιά των φίλων του των Αμερικάνων μέσω του περιβόητου μηχανισμού βοήθειας. Από τότε που η δόση του δανείου του απλού πολίτη εξαρτάται από το αν θα χαμογελάσει ο Γκρίνσπαν και ο 13ος μισθός του υπαλλήλου από το πως θα χασμουρηθεί ο Τρισέ. Δεν ήταν άρα μια στιγμή τυχαία που η κοινωνία μετετράπηκε από σύνολο δημοκρατών πολιτών σε αγέλη που διψά για αίμα.
Οπωσδήποτε η απαξίωση αυτή που προβάλλεται και από τις εικόνες του τίτλου της ανάρτησης δεν τιμά κανέναν μας και κυρίως πολίτες που κατάγονται από την αρχαία Αθήνα η οποία σκαρφίστηκε την έννοια της Δημοκρατίας, του διαλόγου και της συνέναισης। Πολίτες οι οποίοι πολέμησαν μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους για το δίκαιο, για την ελευθερία, την ισότητα την αλληλεγγύη εξωθούνται σε ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες σε λίγο καιρά θα δημιουργήσουν κοινωνικό διχασμό γιατί κάποιοι θα προστατεύονται για να κυκλοφορήσουν στους δρόμους। Μάλλον όμως το φαινόμενο δεν οφείλεται σ' αυτούς। Οφείλεται στους άλλους, τους λίγους. Οι επαναστάσεις όλες έχουν ξεκινήσει όταν ο λαός έχασε κυριαρχικά του δικαιώματα και ένιωσε προδωμένος από άρχοντες ή όταν η πείνα τον έφτασε στα όρια της επιβίωσης και έπιασε τα όπλα. Στη σημερινή δικτατορία που ζούμε, η οποία εγκαθιδρύθηκε με εκβιαστικά διλήμματα και είναι ίσως η χειρότερη όλων των εποχών ο λαός έχει χάσει πολλά από τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Άρα ας προσέξουν οι ιθύνοντες.
Σε αυτούς που θα βιαστούν να κατηγορήσουν το κείμενο ως μηδενιστικό απαντάμε ότι λύση υπάρχει και είναι μία. Κατ΄αρχήν γρήγορη έξοδος της χώρας απότη δουλεία των μηχανισμών στήριξης, της Ευρωπαϊκής ένωσης και των άλλων παγκόσμιων ελίτ που έφεραν τη χώρα σ' αυτή την κατάσταση και τώρα ψυθιρίζουν ότι το εγχείρημα απέτυχε ( προτάσεις που εξέφραζε η περιεκτική δημοκρατία του Τάκη Φωτόπουλου 1 χρόνο πριν και εκφράζει και τώρα) και πληρης αναδιάρθρωση του πολιτικού μας συστήματος, μια νέα Μεταπολίτευση. Διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων, οργάνωση ενός πολιτικού συστήματος στο οποίο θα συμμετέχουν δημιουργικές δυνάμεις του τόπου παραγκωνισμένες, κανόνες λειτουργίας σκανδιναβικού τύπου, τιμωρία εξοντωτική σε παρανομία, απαγόρευση κληροδότησης οποιασδήποτε καριέρας, δηλαδή του νεποτισμού που αναπαράγει ανίκανα πλάσματα, κανόνες αυστηροί στη δημοσιογραφία, στη δικαιοσύνη, στην παιδεία και στη υγεία. Αντιγραφή πετυχημένων μοντέλων από οπουδήποτε στο εξωτερικό και αναγνώριση του κόπου του εργαζόμενου. Αν δεν γίνει επαναστατική διάλυση του υπάρχοντος σαθρού, βρώμικου συστήματος τα φαινόμενα βίαιης αντίδρασης θα αυξηθούν και οι συνέπειες δεν μπορούν να προβλεφθούν.
