Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ-ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ


Οι δημοτικές εκλογές ετελείωσαν, ζήτω οι δημοτικές εκλογές σε παράφραση του "ο βασιλεύς απέθανε ζήτω ο βασιλεύς". Έτσι όπως το δεύτερο ηρωοποιεί τον νεκρό βασιλιά, το πρώτο καθιστά τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός τους, πεδίο για εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων για πρόσωπα, χαρακτήρες, συμπεριφορές, ιδεολογίες, στάσεις ζωής και γενικότερα γεμίζει τη φαρέτρα σου με εμπειρίες, που στην ουσία αποτελούν ιστορικά στοιχεία που πρέπει να θυμάσαι και να θυμίζεις σε νεότερους στο μέλλον.
Η λυδία λίθος που είχε ανακαλυφθεί κατά τους αρχαίους χρόνους στη Λυδία της Μικράς Ασίας, ήταν μια μαύρη, σκληρή, πυριτική πέτρα, πάνω στην οποία χάρασσαν μια γραμμή ενός προς εξέταση μετάλλου (κυρίως χρυσού και αργύρου) και από τον χρωματισμό της γραμμής που προέκυπτε, έβγαινε συμπέρασμα για τη γνησιότητα ή μη του μετάλλου. Η ομοιότητα των εκλογών με τη λυδία λίθο είναι πασιφανής. Οι εκλογές αποτελούν τη λυδία λίθο για το χαρακτήρα και τη στάση ζωής συμμετεχόντων σε αυτές αλλά και των διαφόρων δορυφόρων τους.
Είναι τρομακτικό το ίχνος που αφήνει ως οδοστρωτήρας στα πρόσωπα των ανθρώπων, το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά κυρίως της σταυροδοσίας την Κυριακή το βράδυ και ακόμη περισσότερο τη Δευτέρα το πρωί. Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να κυκλοφορήσεις στην έρημη μικρή πόλη σου τη Δευτέρα το πρωί και να συναντήσεις φίλο σου, ο οποίος θα σου καταλογίσει με κακία ευθύνη γιατί στο χωριό που ψηφίζεις πήρε μόνο δέκα ψήφους ή στο τμήμα Α έως Μ που ψηφίζει η γιαγιά σου πήρε μόνο δύο, άρα δεν τον στήριξες και να φεύγει τρέχοντας και βρίζοντας. Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο την ίδια μέρα να συναντήσεις γνωστό σου, που μέχρι χθες έλεγες καλημέρα (πες την κι ας πέσει χάμω) και να σου γυρίσει με μίσος την πλάτη επειδή ο ξάδελφος, ο αδελφός ή ο γαμπρός του που έβαζε υποψηφιότητα, δεν εξελέγη ή χειρότερα εξελέγη δυσκολότερα από ότι ήλπιζε. Άσχετα αν εσύ έχεις μια ιδεολογία, μια συγκεκριμένη στάση ζωής και δεν έχεις δώσει σε κανέναν το δικαίωμα να στηρίζεται στην ψήφο σου. Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να κυκλοφορήσεις στη μικρή σου πόλη τη Δευτέρα το πρωί και να δεις πρόσωπα αλλαγμένα, πρόσωπα στα οποία είναι ζωγραφισμένη η μήνη και η έπαρση, πρόσωπα με παραπάνω σηκωμένο φρύδι και μεγαλύτερο άσπρο στο μάτι απ’ το κανονικό τους. Υπάρχει όμως και ενδεχόμενο να δεις ανθρώπους τη Δευτέρα το πρωί χαλαρούς, κανονικούς, ακριβώς όπως τους άφησες την Παρασκευή, σαν οι εκλογές γι’ αυτούς να ήταν μια απλή συμμετοχική διαδικασία όπως δηλαδή σαφώς ορίζει η Δημοκρατία και όχι το τέρμα της ζωής τους. Αυτοί οι πλήρως συνειδητοποιημένοι βεβαίως πολίτες είναι πιο λίγοι. Τι να κάνουμε όμως που και τα προς εξέτασιν μέταλλα στη λυδία λίθο συνήθως έβγαιναν πλαστά και λιγότερο συχνά γνήσια.
Όλο το παραπάνω αναλυθέν φαινόμενο, οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στην παιδεία μας ως λαός, στον τρόπο με τον οποίον ψηφίζουμε, στο κριτήριο της επιλογής των καλύτερων εκπροσώπων μας, στην τιτλοποίηση των εκλογών από την πλευρά των συμμετεχόντων ως το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή τους. Οφείλεται επίσης στο ότι συνήθως οι δύο συνδυασμοί που καταλήγουν να μονομαχήσουν, χρησιμοποιούν το κομματικό μαντρί και τους μηχανισμούς του, που είναι η αλήθεια προσοδοφόροι σταυροδοτικά αλλά στις εκλογές αυτές, στα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα κατέρρευσαν ως χάρτινοι πύργοι. Χρειάζεται όμως λίγη παραπάνω λεπτότητα στους χειρισμούς γιατί πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι οποιαδήποτε πράξη, επιλογή ή συμπεριφορά του παρόντος αυτόματα αποτελεί ιστορία για το μέλλον την οποία κάποτε θα βρεις μπροστά σου.

Αμπεριάδης Παναγιώτης
Ένας πολίτης της πόλεως Χρυσούπολη.
http://sapientiavivendi.blogspot.com/

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

ΛΟΙΔΟΡΙΑ ΥΒΡΙΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ







Αντιγράφω κατ’ ευθείαν από το γραφείο τύπου του πρωθυπουργού, http://www.primeminister.gr/ , το μήνυμα με αφορμή τον εορτασμού του ηρωικού ΟΧΙ του 1940: «ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥΑθήνα, 28 Οκτωβρίου 2010
Πριν από ακριβώς 70 χρόνια, την 28η Οκτωβρίου του 1940, ο λαός μας, λέγοντας ένα ηχηρό «όχι» στην υποταγή στις δυνάμεις του Άξονα, ξεκίνησε έναν πόλεμο, που αποτέλεσε τη ζωντανή απόδειξη της αγάπης για την πατρίδα μας. Η απόκρουση της Ιταλικής εισβολής αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Είναι βέβαιο ότι, όταν ξεκινάς μια δύσκολη μάχη οι συνέπειες μπορεί να είναι πολλές φορές βαριές και οδυνηρές. Αυτό συνέβη και τότε. Όμως, ο σκοπός ήταν ιερός. Ήταν η υπεράσπιση της ελευθερίας μας. Και η ιστορία απέδειξε τελικά ότι, όσο μεγάλο και αν ήταν το τίμημα που κληθήκαμε τότε να πληρώσουμε, δημιουργήσαμε ένα ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο. Την δυνατότητά μας να πορευόμαστε στην ιστορία ελεύθεροι και περήφανοι, έχοντας αποδείξει ότι το μέγεθος της πίστης και της ικανότητας μιας μικρής γεωγραφικά και πληθυσμιακά χώρας, της Ελλάδας, να ξεπερνά τον εαυτό της όταν διακυβεύεται η ελευθερία, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, είναι αντιστρόφως ανάλογο του μεγέθους της. Οι συγκρίσεις με το σήμερα είναι αναπόφευκτες. Βρισκόμαστε στο πλέον κρίσιμο σημείο της πρόσφατης ιστορίας μας, έχοντας ξεκινήσει και πάλι να δίνουμε μια δύσκολη μάχη .Μια μάχη, από την οποία δεν προσπαθήσαμε να δραπετεύσουμε. Την δίνουμε με ευθύνη, κάθε μέρα, κάθε στιγμή μαζί με τον Ελληνικό λαό. Γιατί και πάλι σήμερα, όπως τότε, το διακύβευμα είναι πολύτιμο. Είναι η ανεξαρτησία της χώρας μας από δάνειες δυνάμεις και επιτηρητές, η αξιοπρέπεια των Ελλήνων και των Ελληνίδων, είναι η δυνατότητά μας να ορίζουμε τη μοίρα μας και να δημιουργούμε το μέλλον μας με τις δικές μας δυνάμεις. Ήδη αυτή τη μάχη έχουμε αρχίσει να την κερδίζουμε. Με κόπο, θυσίες και μεγάλες δυσκολίες. Όμως, η Ελλάδα ήδη αποτελεί διεθνώς το παράδειγμα μιας χώρα που καταφέρνει χάρη στις δυνάμεις και τη βούληση του λαού της να κάνει αυτό που πριν από μερικούς μήνες θεωρούνταν απ’ όλους αναπόφευκτο. Να αποφύγει τη χρεοκοπία και να δίνει με αξιοπρέπεια τη μάχη για να σταθεί γερά στα πόδια της. Έχοντας απόλυτη πίστη στις δυνάμεις μας και στη θέληση του λαού μας, είμαι βέβαιος ότι αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε όλοι μαζί μέχρι τέλους. Είμαι βέβαιος ότι, όπως σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας, έτσι και σήμερα, θα τα καταφέρουμε».
Το πρώτο μέρος της δήλωσης πράγματι περικλείει μια σειρά από αλήθειες, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι ήταν απαράμιλλος ο ηρωισμός των Ελλήνων, ότι θαυμάστηκε σε παγκόσμιο επίπεδο, ότι κλόνισε τις δυνάμεις κατοχής της Ευρώπης, ότι άλλαξε τα σχέδια της πορείας τους, ότι ήταν αγώνας με πολλές απώλειες αλλά και σπουδαίο κέρδος τη χαμένη μας μέσα σε πολιτικές παλινωδίες εθνική αξιοπρέπεια. Από το σημείο όμως των αναπόφευκτων συγκρίσεων και μετά αρχίζει η παλινωδία, η ύβρις προς τους λαμπρούς αυτούς πολεμιστές και το αίμα τους, οι ατυχείς έως σκόπιμοι παραλληλισμοί, η επιβεβαίωση ότι ο άνθρωπος που κρατά τα ηνία της χώρας δεν γνωρίζει που βρίσκεται εκτός κι αν φυτεμένος με ακρίβεια εκτελεί καλοστημένη αποστολή υποδούλωσης της χώρας για ακόμη 400 χρόνια σε αλλότριους.
Αρχίζουμε λοιπόν την αξιολόγηση των σημείων της συγκρίσεως ένα προς ένα:
1. Στην πιο μεγάλη μάχη της πρόσφατης ιστορίας μας όπως την ονομάζει δεν προσπάθησε να παραβιάσει την εθνική μας ενότητα κανένας εχθρός, παρά το ίδιο πολιτικό σύστημα που ο ίδιος και η οικογένειά του πρεσβεύει καθώς και μια άλλη οικογένεια από την άλλη πλευρά.
2. Μας καλεί να πολεμήσουμε με αυταπάρνηση και ηρωισμό απέναντι σε έναν ανίκητο εχθρό, τις δάνειες δυνάμεις και επιτηρητές που όμως ο ίδιος έφερε στη χώρα, σκύβοντας το κεφάλι και τρώγοντας καρπαζιές, δεχόμενος ότι του επέβαλλε η παγκόσμια ελίτ. Ήταν τόση μεγάλη η ακρίβεια της εφαρμογής των αποφάσεων κάποιων κύκλων, που ορισμένοι τα είχαν προβλέψει στο χιλιοστό (βλ. συνέντευξη Καρατζαφέρη αρχές της δεκαετίας). Με τη μεγαλοπρέπεια του μεγαλύτερου καρπαζοεισπράκτορα όλων των εποχών αλλά και την τρομακτική προπαγάνδα του φίλα προσκείμενου τύπου που αποτελεί την πλειοψηφία των ΜΜΕ επέβαλλε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αδύνατο να επιβληθούν και γκρέμισε κατακτήσεις δεκαετιών.
3. Την αξιοπρέπεια που θέλει να ξανακερδίσουμε την έτρωσε το σάπιο πολιτικό σύστημα που έστησαν οι πρόγονοί του και έκαναν και τους Έλληνες πιόνια αλλά και ωφελιμιστές.
4. Τη μάχη αυτήν αρχίζουμε να την κερδίζουμε ισχυρίζεται είτε μπλοφάροντας είτε αγνοώντας την πραγματικότητα. Τη μάχη την χάνουμε κι αυτό φαίνεται από την κατάπτυστη συνέντευξη ηρωικής εξόδου που έδωσε μια εβδομάδα πριν τις εκλογές απειλώντας το λαό. Κάθε μέρα που περνάει βυθιζόμαστε και πιο πολύ, γινόμαστε όλο και περισσότερο έρμαια των αντιπροσώπων της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ.
5. Λέει ότι η Ελλάδα αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα μιας χώρας που τα καταφέρνει χάρη στη βούληση του λαού. Είναι τεράστιο ψέμα γιατί και ο ίδιος ξέρει ότι φυλλοροούμε ως χώρα, υπάρχει κύμα μετανάστευσης ανθρώπων και χρημάτων. Είμαστε παγκόσμια αιδώς, παράδειγμα προς αποφυγήν, μας λοιδορούν με παραποιημένη την Αφροδίτη της Μήλου και ο Personal training πρωθυπουργός μας πάει να μας τονώσει το εθνικό μας φρόνημα.
Τραγικός λοιπόν ο τύπος όχι βέβαια με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου αλλά με την αμερικάνικη μάλλον υβρίζει κάνοντας ανίερες συγκρίσεις και είναι σίγουρο ότι σε λίγο καιρό πριν καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος θα ταυτιστεί με κανέναν μεγάλο στρατηγό πολέμου ή ακόμα χειρότερα με τον Άρη Βελουχιώτη τον μεγαλύτερο πατριώτη και πολεμιστή της σύγχρονης ιστορίας। Ο Άρης βέβαια έλεγε: "Εμείς οι ιδιόρρυθμοι έχουμε πάντα απότομο τέλος με το οποίο εξυπηρετούμε στο τέλος το σύστημα που πολεμάμε". Το τέλος του George Jeffrey βέβαια θα σημάνει μάλλον αρχή ακαδημαϊκής καριέρας σε κάποιο κολέγιο στην αγαπημένη του USA και όχι κρέμασμα της κεφαλής του στο φανό της πλατείας των Τρικάλων.