ΕΧΕΤΕ ΓΕΙΑ ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ

Ήταν μόλις 23 ημέρες μετά την πρωταπριλιά του 2010 και μόλις ένα εξάμηνο από τότε που κέρδισε τις εκλογές, που από το Καστελόριζο ο πρωθυπουργός της χώρας εξήγγειλε (σαν φάρσα) την είσοδό μας στο μηχανισμό στήριξης. Ένας πρωθυπουργός που εξελέγη θριαμβευτικά σε μια εύκολη μάχη, γιατί είχε να αντιμετωπίσει μια καθ’ όλα αποτυχημένη κυβέρνηση, παραπαίουσα και κλυδωνιζόμενη από δεκάδες σκάνδαλα. Ένας πρωθυπουργός που πήρε μια ισχυρότατη λαϊκή εντολή, ισχυριζόμενος στην προεκλογική του εκστρατεία ότι υπάρχουν κάπου τα λεφτά που θα μας βγάλουν από το αδιέξοδο.
Για να φτάσουμε στην 23η Απριλίου (δύο μόλις μέρες πριν την επέτειο της εγκαθίδρυσης της χούντας) όμως, υπήρξε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία καταστροφολογίας, μηδενισμού και ισοπέδωσης από τα φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση ΜΜΕ, που αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό του τύπου άρα και διαμορφώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινής γνώμης.
Καλλιεργήθηκε τόσο πολύ και με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο αυτή η ένταξή μας στο «μηχανισμό στήριξης», που ούτε που καταλάβαμε τι συνέβη, πιστέψαμε ότι είναι μονόδρομος και κάποιες φωνές που φώναζαν για δεύτερους και τρίτους δρόμους σχεδόν συλλήβδην τις απορρίπταμε ως φαιδρές.
Στις 14 του Απρίλη εννέα δηλαδή μέρες πριν την οριστική απόφαση ΤΑ ΝΕΑ μια φίλα προσκείμενη εφημερίδα στην κυβέρνηση δημοσιεύει τις απόψεις τριών ομογενών από την Ουγγαρία, χώρα που εισήχθη σε μηχανισμό στήριξης από το ΔΝΤ το 2008, άρα είχε και διετή εμπειρία από τη λειτουργία του κράτους στα πλαίσια του μηχανισμού αυτού. Κάθε ομοιότητα με την σημερινή μας κατάσταση, έξι μήνες μετά το σύρσιμό μας στην δικτατορία που ζούμε και στη διακυβέρνηση του τόπου από θεσμούς ή πρόσωπα που δεν εκλέξαμε εμείς ας θεωρηθεί τυχαία.
Λαοκράτης Κοράνης, πρόεδρος της Αυτοδιοίκησης Ελλήνων Ουγγαρίας:
«Να βάλει τα δυνατά της η Ελλάδα ώστε να αποφευχθεί η εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου। Πριν από λίγο καιρό η γυναίκα μου βγήκε στη σύνταξη έπειτα από 30 χρόνια εργασίας. Είναι γιατρός και μάλιστα πολύ καλή. Δεν πήρε εφάπαξ, ενώ πριν θα έπαιρνε, και το ποσό που θα λαμβάνει κάθε μήνα φτάνει τα 400 ευρώ (σ.σ.: 107.000 φιορίνια με τη σημερινή ισοτιμία) ενώ πριν από τα μέτρα για το ΔΝΤ θα ήταν αρκετά πάνω από τα 600 ευρώ. Η κατάσταση είναι πολύ κακή, η ανεργία έχει διπλασιαστεί τα τελευταία δύο χρόνια, το κόστος ζωής έχει ανέβει κατά 20% την ώρα που οι μισθοί έχουν παγώσει και ο κόσμος έχει αγανακτήσει εξαιτίας των κακών οικονομικών συνθηκών. Για να καταλάβετε, από τον στενό μου κύκλο μόνο το τελευταίο εξάμηνο έχουν αυτοκτονήσει τρεις άνθρωποι. Από τα τέλη του 2008 έως σήμερα οι άστεγοι στην Ουγγαρία έχουν σχεδόν διπλασιαστεί: από 31.000 ξεπερνούν πλέον τους 50.000. Όταν επισκεφθήκαμε πριν από καιρό τα αρμόδια υπουργεία και υποβάλαμε ερωτήσεις για τις απολύσεις, την ανεργία, ακόμη και για τις αυτοκτονίες, λάβαμε πολύ καθησυχαστικές απαντήσεις. Είπαν τότε ότι οι απολυμένοι θα απορροφηθούν σε άλλα σχήματα όπως είναι οι συμπράξεις του Δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα, καθώς και σε κάποιες υπηρεσίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το ΔΝΤ δεσμεύθηκε ότι θα απολυθούν το 30% των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι το 2008 έφταναν τους 700.000, και ότι θα καταργηθεί ο 13ος μισθός- εδώ δεν υπήρχε 14ος. Μπήκαμε σε ένα τούνελ στο οποίο δεν βλέπουμε φως».
Σπύρος Αγκάρντι, πρόεδρο της Αυτοδιοίκησης Ελλήνων Βουδαπέστης:
«Πολλοί έχασαν τις δουλειές τους στα νοσοκομεία, το ίδιο συνέβη και σε άλλους τομείς του Δημοσίου. Αποτέλεσμα της αυξημένης ανεργίας είναι αρκετοί να μην μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις των στεγαστικών δανείων. Μέχρι τις αρχές Απριλίου οι εξώσεις κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις απαγορεύονταν- οι αρχές προστάτευαν κάπως αυτούς που είχαν πρόβλημα, όμως τώρα πάλι τις επιτρέπουν. Απ΄ όσο γνωρίζω υπάρχουν κάποιοι έλληνες ομογενείς που δεν μπορούν να πληρώνουν τα ενοίκια για τα καταστήματά τους που λειτουργούν σε μεγάλα εμπορικά κέντρα»
κ. Στρίκας από το Ελληνοουγγρικό Επιμελητήριο
«Κάποιες νέες επενδύσεις που είχαν προγραμματιστεί να γίνουν εδώ από Έλληνες πάγωσαν. Γεγονός πάντως είναι πως δεν υπάρχει ελληνική τράπεζα στην Ουγγαρία. Αυτό οφείλεται κατά τη γνώμη μου στο μέγεθος της μαύρης οικονομίας, το οποίο έχει αυξηθεί κατά 10%- 20% την τελευταία περίοδο- από 20% υπολογίζεται ότι φτάνει σήμερα το 30%- 40% του ΑΕΠ. Μάλιστα λέγεται πως μεγάλος αριθμός εταιρειών δηλώνουν ότι το προσωπικό παίρνει τον βασικό μισθό ώστε να πληρώνουν μικρές εισφορές, και τα υπόλοιπα τα δίνουν μαύρα, στο χέρι. Βέβαια για να υπάρχουν μαύρα έξοδα στις επιχειρήσεις θα πρέπει να υπάρχουν και μαύρα έσοδα».

Ήταν Νοέμβριος του 2008 όταν το ΔΝΤ ανήγγειλε ότι εγκρίνεται βοήθεια προς την Ουγγαρία ύψους 20 δισεκατομμυρίων ευρώ στο σύνολο- τα 12,5 δισ. προέρχονταν από το Ταμείο ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συμμετείχε κατά 6,5 δισ. και η Παγκόσμια Τράπεζα κατά 1 δισ. Τον ίδιο μήνα η μέση τιμή των spreads των δεκαετών ομολόγων της ουγγρικής κυβέρνησης κυμαινόταν στις 580 μονάδες βάσης σε σχέση με τα γερμανικά.Τέσσερις μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 2009, τα spreads εκτινάχθηκαν στις 925 μονάδες βάσης, ενώ στα επίπεδα προ ΔΝΤ έφτασαν ξανά τον Ιούλιο. Μόλις Μάρτιο του 2010 η μέση τιμή υποχώρησε στις 386 μονάδες βάσης. Και μόλις τον Απρίλιο του 2010 η τιμή του φυσικού αερίου στη Βουδαπέστη αυξήθηκε κατά 12% και συνολικά τα κοινόχρηστα κατά 15%. Τον τελευταίο χρόνο τα είδη πρώτης ανάγκης, όπως το ψωμί, φορολογούνται με 25%, από 9% που ήταν πριν τα μέτρα- το ίδιο και τα ποτά των οποίων η φορολόγηση ανερχόταν στο 12%. Αν τώρα εσείς διαπιστώνετε κάποια ομοιότητα στην εξέλιξη των οικονομιών των δύο χωρών μάλλον είστε κακόβουλοι και δεν θέλετε το καλό της χώρας που καμαρώνει πρόεδρο κυβέρνησης πραγματικά αυτόβουλο και χωρίς επιρροές και παραινέσεις αλλά κυρίως αντιπρόεδρο που με δυσκολία χωράει την κοιλάρα του στην Μερσεντές, την οποία ψάχνει ώρα να την παρκάρει γύρω απ’ το Ζάλογγο, για να χορέψει μαζί με όλους που θα απομείνουμε στη χώρα, το χορό του θανάτου στον οποίο μας έχει παρασύρει η κυβέρνησή του. Μάλλον όμως δεν θα απολαύσουμε τις χορευτικές του ικανότητες, γιατί την ώρα του χορού, ο ίδιος θα την έχει κοπανήσει όπως κάτι Τριανταφυλλίδηδες στο παρελθόν. Προφανώς εκτός από τα χιλιάδες στρέμματα βοσκοτόπια που δηλώνει, θα έχει κανονίσει και κανένα αποκούμπι σε καμία Ελβετική ή Κυπριακή Τράπεζα.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται αυτούσιο στην Καβαλιώτικη εφημερίδα "Η Ελευθερία του λόγου" το Σάββατο 16 Οκτωβριου 2010
Η προεκλογική περίοδος που διανύουμε εφέτος, συμπίπτει με μια περίοδο παρατεταμένης βροχόπτωσης και υγρασίας που δεν λέει να καταλαγιάσει με τίποτα। Η σημειολογία των δυο συμπιπτόντων φαινομένων και ο συμβολισμός που προκύπτει από τη σύμπτωση αυτή είναι προφανής। Ως γνωστόν η βροχή δϊυγραίνει το χώμα και ανεβαίνουν στην επιφάνειά του ερπετά όπως σκουλήκια, γυμνοσάλιαγκες, σαλιγκάρια, τα οποία στον καιρό της ξηρασίας ζουν κάτω από το χώμα.
Πόσο μοιάζουν οι προεκλογικές περίοδοι με την περίοδο των μεγάλων βροχών!!!!! Τα καφενεία, τα καταστήματα, οι δρόμοι των πόλεων στις λαϊκές, τα χωριά, γεμίζουν με πισωχτυποπλατάκηδες εκκολαπτόμενους πολιτικούς, οι οποίοι επειδή κατέλαβαν μια θέση σε ψηφοδέλτιο, φουσκωμένοι ως παγώνια κάνουν τον ‘έντιμο’ αγώνα τους. Η παραπάνω διαπίστωση έχει σαφώς και εξαιρέσεις, μακριά από μένα η τακτική της γενίκευσης.
Η πόλη στην οποία κατοικώ, η ‘μητρόπολη’ της επαρχίας Νέστου όχι μόνο δεν ξεφεύγει από το παραπάνω φαινόμενο αλλά το επιβεβαιώνει και μάλιστα περίτρανα. Λόγω του σύντομου της προεκλογικής περιόδου έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε διάστημα λίγων ημερών μην πω ωρών ‘νέοι’, ‘άφθαρτοι’, ‘με πελώρια διάθεση για ανιδιοτελή προσφορά’, ‘με διάθεση να γυρίσουν την έρμη αυτή σελίδα’. Ακόμη πιο κυνικά όμως εμφανίζονται ‘πολιτικοί’ που εξασφαλίζουν δουλειά σε ανθρώπους, κυρίως σε αναξιοπαθούντες (απάνθρωπο για την εποχή που ζούμε), που διεκπεραιώνουν υποθέσεις πολιτών και ποιούν κάθε είδους εκδουλεύσεις από πολύ σοβαρές μέχρι και πολύ φαιδρές. Η εσχατιά των πρακτικών αυτών είναι οι απειλές και οι εκβιασμοί κοινωνικοί, επαγγελματικοί και συναισθηματικοί που λαμβάνουν χώρα κατά την περίοδο αυτή.
Το κορυφαίο χαρακτηριστικό των πρώτων Καλλικρατικών εκλογών στον Δήμο Νέστου όμως είναι άλλο. Ο Δήμος δυστυχώς έχει έναν μικρό πληθυσμό (περίπου 27.500 χιλιάδες), για τον αριθμό των υποψηφίων που απαιτούνται σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων και το αποτέλεσμα του συσχετισμού αυτού είναι να συμμετέχουν σε αντίθετα στρατόπεδα αδέλφια, ξαδέλφια, κουμπάροι, συμπέθεροι και φίλοι μέχρι πρότινος αχώριστοι που οι εκλογές αυτές τους χωρίζουν και δημιουργούν αναχώματα ανάμεσα σε σχέσεις κανονικά απροσπέλαστες.
Το εκρηκτικό μίγμα γελοιότητας που περιγράφεται παραπάνω σου φέρνει στο νου τα δυο μπαλκόνια με τη Γεωργία Βασιλειάδου στο ένα και τον ‘Ανάργυρο’ Βασίλη Αυλωνίτη στο άλλο στην εκπληκτική κωμωδία, να ανταλλάσσουν ατάκες και να πεθαίνεις στο γέλιο. Κάναμε λοιπόν γελοίο το πιο σοβαρό ζήτημα της εκπροσώπησης μας σε τοπικό επίπεδο, μόνο που δεν είναι καθόλου αστεία τα πράγματα, γιατί αντί να πλησιάζουμε προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, μάλλον με όχημα Ευρωπαϊκά θέσφατα κατρακυλάμε προς εκτουρκισμό.
Κλείνοντας παρατίθεται ένας στίχος του Νικόλα Άσιμου αυτούσιος. Γράφτηκε τη δεκαετία του 70 αλλά σήμερα σημαίνει περισσότερα από τότε:
Κι άλλο ένα ξέρω παραμύθι Τα μαύρα χρόνια ο δύσμοιρος Ρωμιός
Πως εγελάστη αμέτρητες φορές Κι ωσότου να του λείψει το φαΐ
Εκοιμάτω
Από τη μια το θάρρος θαυμάζω της γυναίκας του Λωτ
Και του Ρωμιού, κιούπι γιομάτο με λαρδί του τάζω
Πωπωπωπωπωπωπώ αχ τι κακό τι κακό
Ο δικός μου ο χορός στο πανηγύρι αυτό
Στο πανηγύρι αυτό, στο πανηγύρι αυτό
Για τον κάθε χάρτινο Ρωμιό

Παναγιώτης Αμπεριάδης
Ένας πολίτης της Χρυσούπολης
http://sapientiavivendi.blogspot.com/

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η παρουσίαση του βιβλίου εκ μέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου του Ν. Ξεριά, έγινε από τον γράφοντα σ' αυτό το ιστολόγιο, την Κυριακή 3/10/2010.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΟΥ ΞΕΡΙΑ
Στην εποχή που δυστυχώς θριαμβεύει το discount και υφίσταται έκπτωση αξιών, ηθών, αρχών και φαντασίας αλλά και τάση ισοπέδωσης των πάντων, ο Πολιτιστικός Σύλλογος του Νέου Ξεριά αντιστέκεται και συνεχίζει να δημιουργεί. Δημιουργεί εκδίδοντας το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του, το οποίο φέρει τον τίτλο ‘Τα καπνά η διαδικασία παραγωγής τους στην παλιά εποχή’.
Συγγραφέας του έργου αυτού όπως και των άλλων δύο που έχει εκδώσει ο Σύλλογος είναι ο συγχωριανός μας και μέλος αυτού, ο κος Βασίλης Μυλωνάς, ένας ακούραστος εργάτης της ζωής που ως εκ θαύματος μετά την συνταξιοδότησή του και την έλευσή του στην Ελλάδα για μόνιμη διαβίωση από τη Γερμανία, μετατράπηκε σε έναν ακούραστο εργάτη των γραμμάτων και της κοινωνικής προσφοράς. Αυτό καταδεικνύεται περίτρανα από το πλούσιο συγγραφικό του έργο όσο και από τον καθημερινό ακάματο αγώνα για τον πολιτισμό, την τρίτη ηλικία, την τοπική ιστορία, την παθιασμένη εφήμερη αρθρογραφία.
Η προσφορά του κου Μυλωνά προς το Σύλλογο είναι ανεκτίμητη, γιατί εκτός από τα σημαντικά έργα που θέτει στην εκδοτική φαρέτρα του άρα και την οικονομική του ενίσχυση, καταγράφει την ιστορία του χωριού, γεγονός που ενώνει το παρελθόν με το μέλλον, κάνει οικεία πρόσωπα και γεγονότα σε νεότερους και θυμίζει στους παλαιότερους τον πρότερό τους βίο. Με ύφος γλαφυρό αλλά και ταυτόχρονη επιστημονική τεκμηρίωση, με παραθέσεις και στατιστικά στοιχεία, από τη μια κάνει τα έργα του προσιτά στο ευρύ κοινό και από την άλλη καταγράφει την ιστορία του τόπου του με ακρίβεια, προσφέροντας σημαντικές πληροφορίες στον ερευνητή.
Το βιβλίο λοιπόν που παρουσιάζουμε σήμερα, είναι η πρώτη έκδοση του Συλλόγου, η οποία ξεφεύγει από τα στενά όρια του χωριού Ξεριάς και αναφέρεται στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκης, ακριβώς γιατί εστιάζει και ασχολείται πολύ αναλυτικά με τον καπνό, του οποίου η καλλιέργεια κυριάρχησε στην περιοχή για περίπου έναν αιώνα. Ο καπνός άρχισε να καλλιεργείται στα μέρη μας από το 1913 και έφτασε μέχρι το 2008 τότε που είδαμε και τον τελευταίο καπνοκαλλιεργητή να εγκαταλείπει την καλλιέργεια.
Το έργο αυτό του κου Μυλωνά αποτελεί σημαντική παρέμβαση για την ιστορία του τόπου μας για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι ο καπνός ως καλλιέργεια, συνδέεται άμεσα με την ομαλή προσαρμογή των εκριζωμένων προγόνων μας στο ετερόκλητο χωριό μας ( ετερόκλητο γιατί συμβιώνουν αρμονικά για έναν σχεδόν αιώνα άνθρωποι από τον Πόντο, τη Μικρασία, τη Θράκη και Σαρακατσάνοι πρώην νομάδες). Οι εκριζωμένοι πρόσφυγες γνώριζαν πολύ καλά την καλλιέργεια του ανατολικού καπνού και δεν χρειάστηκαν πολύ χρόνο για να πιάσουν άριστη ποιότητα και ποσότητα καπνού στην περιοχή μας βοηθούμενοι βέβαια και από το ιδανικό κλίμα. Μερικοί μάλιστα ήρθαν επί τούτου εδώ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την αφήγηση του παππού μου του Περικλή που μου έλεγε ότι ενώ το καράβι από τη Τραπεζούντα τους έβγαλε στην Καλαμαριά και η επιτροπή τους έστειλε να εγκατασταθούν κάπου στο Κιλκίς, μετά από έξι μήνες περίπου, ο θείος του ο νάνος τους μήνυσε μέσω ενός κοινού γνωστού, ότι έχουν εγκατασταθεί σε έναν τόπο το Κουρού Ντερέ Καβάλας, που βγάζει καταπληκτικά καπνά, δουλειά που γνώριζαν από το χωριό τους το Αγρίδι Τραπεζούντας και αυτό στάθηκε αφορμή να μετεγκατασταθούν και να ζήσουν μόνιμα εδώ.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο το έργο αυτό είναι πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι η καλλιέργεια έχει χαθεί μάλλον ανεπιστρεπτί από τον τόπο μας. Έτσι η μελέτη του Μυλωνά με την παρουσίαση αναλυτικά όλων των σταδίων παραγωγής, την παρουσίαση στατιστικών στοιχείων, φωτογραφιών, ορολογίας του καπνού αυτόματα γίνεται πολύτιμη γιατί διατηρεί ζωντανή στα μάτια του ανθρώπου που θα γεννηθεί αύριο και δεν θα έχει αντικρίσει ούτε καπνόφυλλο, την έννοια καπνός.
Για τη γενιά στην οποία ανήκω, αυτή δηλαδή που βρίσκεται στην αρχή προς το μέσο της παραγωγικής διαδικασίας, άνθρωποι της οποίας ίδρυσαν το Σύλλογο το 2003, το καπνό*** σημαίνει πολλά. Τα παιδικά μας χρόνια είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με όλη την παραγωγική διαδικασία του καπνού. Όταν το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων ήταν καπνοκαλλιεργητές στο παλιό χωριό αλλά και στα πρώτα χρόνια του νέου όλος ο βίος μας εξαρτάτο από το καπνό. Ο κρεμασμένος σπόρος από τα περσινά φυτά στα σπίτια, η σπορά, τα φυντάνια, η φυτεία, οι γκιόλες που τραβούσαν νερό κατά τη φυτεία, το σπάσιμο, οι κόφες πάνω στα κάρα και μετέπειτα στα αγροτικά και στα τρακτέρ, τα σιρίκια, οι κρεμανταλάδες μέσα στο χωριό, οι κιουντέδες, τα δέματα, ο έμπορας, το ζύγισμα, η καπνοπούληση είναι εικόνες που δεν θα φύγουν ποτέ από τα μάτια μας όσο ζούμε. Για μας ο καπνός ήταν τρόπος ζωής. Το καλοκαίρι σήμαινε βελόνιασμα με παρέες, πρωινή κουβέντα, ανάλυση της χτεσινής ημέρας αλλά και γενικότερα των τεκταινόμένων στο χωριό. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε χωρίς τη μυρωδιά του φρέσκου καπνού, γνωρίζαμε τις καλές βελόνες και ο καθένας διάλεγε τις δικές του, για όποιους δεν καλλιεργούσαν οι γονείς τους εκ περιτροπής πήγαιναν κάθε μέρα και σε διαφορετικό σπίτι για να βοηθήσουν στο βελόνιασμα.
Ο καπνός για μας αποτελούσε την αφορμή να ενώνονται τα γειτονικά σπίτια, να έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι, να μοιράζονται όλοι μαζί τις χαρές και τις λύπες του χωριού, να γνωρίζονται, να ερωτεύονται, να παντρεύονται μεταξύ τους. Η καλλιέργεια του καπνού δημιουργούσε κοινά ενδιαφέροντα στους κατοίκους του χωριού και κοινές ανησυχίες. Όλοι μαζί περίμεναν τις βροχές του Ιούνη για να ποτιστούν τα φρεσκοφυτεμένα, όλοι μαζί ανησυχούσαν για το ενδεχόμενο χαλάζι, όλοι μαζί αντιμετώπιζαν τις αρρώστιές του και γενικότερα η καλλιέργεια αυτή αποτελούσε τον ενωτικό κρίκο της διαβίωσης στο Κουρου Ντερε.
Είμαστε υπερήφανοι ως Σύλλογος, γιατί το λιθάρι που βάζουμε στην καταγραφή της τοπικής ιστορίας, πάντα μέσω του ακούραστου συγγραφέα Βασίλη Μυλωνά περιλαμβάνει ένα πλουσιότατο λεξιλόγιο, λέξεων που σήμερα ξεχάστηκαν. Σε κάποιους από σας μπορεί να μην λένε τίποτε αλλά για εμάς σημαίνουν πολλά και μας δημιουργούν ρίγη συγκίνησης οι λέξεις: κουμσάλια, σιρίκια, κίρντισμα, βεργαλάκι, κιουντές, πρώτες, δεύτερες, τρίτες, ούτσια, ούτσαλτια, σαι, τσεμπέλια, οτζάκια. Η μελέτη του βιβλίου, αποτελεί ευκαιρία για επαφή με τις έννοιες τούτες ακόμη και για αυτούς που δεν είδαν ποτέ καπνό.
Το έργο αυτό του κυρίου Μυλωνά το αφιερώνουμε στην μνήμη όλων των καπνοκαλλιεργητών του Ξεριά που δεν υπάρχουν πια, οι οποίοι με την καλλιέργεια του καπνού, κατάφεραν να ριζώσουν, όντας ξεριζωμένοι από την πατρίδα τους, στον άγονο τούτο τόπο, κατάφεραν να δαμάσουν τη γη, κατάφεραν να ζήσουν τις οικογένειές τους σε πολύ δύσκολες εγγενείς συνθήκες, οραματίστηκαν μέσω του βιοπορισμού από την καλλιέργεια αυτή ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους και μάλλον τα κατάφεραν. Μακάρι τα βιβλία του Μυλωνά να τους κρατήσουν ζωντανούς για αιώνες στις μνήμες όλων των απογόνων μας, γιατί όπως έλεγαν οι δικοί μου πρόγονοι
Οψεσ’νοί είμες οσημερ’νοί κι 'μες.
Χθεσινοί είμαστε, δεν είμαστε σημερινοί.
Αέναη η ζωή.

Γυμνοσάλιαγκες

Για μας που ζούμε στην επαρχία και είμαστε σε άμεση επαφή με την καταπληκτική ελληνική φύση, είναι οικεία πολλά φαινόμενα τα οποία στο αστικό περιβάλλον είναι σπάνια ίσως και ανύπαρκτα। Για παράδειγμα υπάρχει εξοικείωση με τους ήχους της φύσης (του ανέμου, των ζώων, των πουλιών), με τα χρώματα, με τις μυρωδιές, με τις εναλλαγές των εποχών.

Το φαινόμενο που θα αναλυθεί σήμερα είναι η βροχή, οι διαφορές και οι ομοιότητές της σε αστικό και αγροτικό περιβάλλον καθώς και τα συμπαρομαρτούντα επακόλουθά της.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η βροχή είναι ένα φυσικό φαινόμενο που συνίσταται στην πτώση από τον ουρανό ποσότητας νερού με τη μορφή σταγόνων, λόγω της υγροποίησης των υδρατμών σε ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Όσο ενοχλητική για την ομαλή διαβίωσή μας και για την ψυχολογία μας είναι άλλο τόσο ευεργετική είναι για τη φύση. Προσφέρει το απροσμέτρητης σημασίας ύδωρ στο χώμα, ποτίζει τα φυτά, γεμίζει τις αποθήκες νερού και γενικότερα αποτελεί το ένα από τα δύο βασικά συστατικά (μαζί με τον ήλιο) του θαύματος της χλωρίδας.
Η μυρωδιά που αποπνέει η φύση μετά τη βροχή είναι πολύ χαρακτηριστική και σου δίνει το αίσθημα της καθαριότητας, του ξεπλύματος των πάντων, του νέου ξεκινήματος. Αντίθετα στο αστικό περιβάλλον η μυρωδιά είναι μάλλον δυσάρεστη, λόγω της εξάτμισης των υδρατμών πάνω στο τσιμέντο που ζέχνει, λόγω των λερών ποταμών που σχηματίζονται από την αστική σκόνη.
Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς η βροχή και τα επακόλουθά της σου θυμίζουν απόλυτα την περίοδο που βρισκόμαστε τώρα ακριβώς. Αρχές Οκτωβρίου του 2010 και ζούμε ακόμη μία καταπληκτική προεκλογική περίοδο και μάλιστα αρκετά ιδιάζουσα γιατί για πρώτη φορά εφαρμόζεται το σχέδιο Καλλικράτης με μεγάλη διεύρυνση των δήμων και γιατί κυλά εν μέσω μιας τρομακτικής οικονομικής κρίσης και της διακυβέρνησης της χώρας στην ουσία από ξένες δυνάμεις τις οποίες εμείς δεν ψηφίσαμε να μας κυβερνήσουν.
Η προεκλογική αυτή περίοδος ομοιάζει με τη βροχή από πολλές πλευρές. Καταρχήν γνωρίζουμε όλοι ότι μετά τη βροχή κάνουν την εμφάνισή τους στοιχεία του ζωικού βασιλείου όπως γυμνοσάλιαγκες, σαλιγκάρια, σκουλήκια και ερπετά που έχουν απόλυτα τον ίδιο τρόπο συμπεριφοράς και τις ίδιες συνήθειες με τους πολιτικούς που διεκδικούν την ψήφο μας. Οι τελευταίοι εμφανίζονται στα καφενεία και στη αγορά μόνο αυτήν την περίοδο με μεγάλη συχνότητα, έχοντας χαοτική συμπεριφορά και ιδεολογία, σε μεγάλες παρέες-κονκλάβια και συμπεριφέρονται γλοιωδώς ακριβώς όπως οι σαλίγκαροι και τα σκουλήκια. Το πολύ κακό βέβαια είναι ότι μέχρι τώρα δυστυχώς δεν τιμωρούμε όλοι αυτή τη συμπεριφορά και αφήνουμε τους γυμνοσάλιαγκες να μας πλησιάζουν και να μας μιαίνουν με την επαφή. Η προηγούμενη γενιά (εξηντάρηδες ή γυμνοσάλιαγκες) μας κατέστρεψε. Η δικιά μου γενιά (τριαντάρηδες ή αγχωμένοι, άβουλοι, πραγματιστές) δεν τιμώρησε και μάλλον πάει στράφι. Ας ελπίζουμε στους επόμενους.