Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Το μαύρισμα της οθόνης και οι προεκτάσεις του














Το γεγονός ότι η Ευρώπη αποτελεί ένα συνονθύλευμα λαών με διαφορετικές αντιδράσεις καθώς και αντανακλαστικά σε σοβαρά ζητήματα που έχουν προκύψει κατά καιρούς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι γνωστό τοις πάσι. Επίσης το γεγονός ότι η Ευρώπη δημιουργήθηκε με άλλες αρχές δηλαδή με την προοπτική της κοινωνίας των εθνών και άλλες αρχές πρεσβεύει τώρα όπως την καταδυνάστευση των λαών του νότου από την επικυρίαρχη Γερμανία και τον οικονομικό πόλεμο που αυτή έχει κηρύξει κατά των πάντων, είναι επίσης πασιφανές.
Όμως ένα ζήτημα όπως αυτό που προέκυψε την προηγούμενη εβδομάδα, το οποίο έκανε το γύρο του κόσμου μέσα σε λίγες ώρες, το κλείσιμο της ΕΡΤ, η απόφαση μετά από ομολογία του, του ίδιου του πρωθυπουργού της χώρας, το 'τσαμπουκαλίδικο' μαύρισμα της οθόνης, θα περίμενε κανείς να αντιμετωπιστεί από τους απανταχού δημοκράτες, όπως αντιμετωπίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δηλαδή με απορία, με θλίψη, με οργή, με άμεση αντίδραση και πλατειές απεργιακές κινητοποιήσεις.
Αυτή όμως η αισχρή πράξη της ελληνικής κυβέρνησης ή μάλλον ενός κομματιού αυτής, αποτέλεσε τη σύγχρονη λυδία λίθο, για να καταλάβουμε πια με σαφήνεια, την άποψη για τη χώρα μας, των ευρωπαίων με βάση τον νέο πολιτικό και πολιτισμικό χάρτη. Και εξηγούμαι. Την επομένη του κλεισίματος της ελληνικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, με μια απόφαση που ελήφθη το πρωί, ανακοινώθηκε το μεσημέρι και πραγματοποιήθηκε με περισσό ζήλο λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι γαλλικές εφημερίδες Libération και l'Humanité κυκλοφόρησαν με μαύρα εξώφυλλα, κατακεραυνώνοντας το μαύρισμα της οθόνης από τη σύγχρονη ελληνική χούντα έχοντας αντίστοιχα τίτλους:
«Ποιος έσβησε την τηλεόραση; Μετά την αναστολή λειτουργίας της δημόσιας τηλεόρασης στη μάχη κατά της λιτότητας, Αθήνα και Βρυξέλλες πετάνε η μία το μπαλάκι στην άλλη για το ποιος έχει την ευθύνη του μέτρου».(Liberation 13-06-2013)
«Ελλάδα: μαύρη οθόνη πάνω από τη δημοκρατία» (l'Humanité 13-06-2013).
Πολλά ακόμη μέσα μαζικής ενημέρωσης από την πρώτη στιγμή κάλυψαν το γεγονός της ανήθικης κυβερνητικής πράξης, στηλιτεύοντάς την, όπως για παράδειγμα η ισπανική εφημερίδα El Pais η οποια την επομένη του μαυρίσματος σημείωνε:«Η κίνηση της κυβέρνησης φέρνει και πάλι στην επικαιρότητα τη συζήτηση για το κατά πόσο είναι απαραίτητη η δημόσια ραδιοτηλεόραση. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι οφείλουν να συνδυάζουν ποιότητα στην ενημέρωση και χρηστή διαχείριση».
Σε μια βαρύνουσας σημασίας επιστολή του προς τον πρωθυπουργό της χώρας μας, ο γενικός διευθυντής του BBC Τόνι Χολ, απηύθυνε κάλεσμα προς την ελληνική κυβέρνηση να ανοίξει η ΕΡΤ.
Ο ισχυρός άντρας του βρετανικού δικτύου καταδίκασε το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης, ενώ δε δίστασε να χαρακτηρίσει την κίνηση της κυβέρνησης ως «αντιδημοκρατική» και «αντιεπαγγελματική»... Μάλιστα αναφέρθηκε προσωπικά στον Έλληνα πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο προέτρεψε να ανοίξει άμεσα η ΕΡΤ, καθώς όπως είπε « τα δημόσια μέσα ενημέρωσης και η ανεξαρτησία τους από την κυβέρνηση, χαρακτηρίζουν τις δημοκρατικές κοινωνίες».
Οι μόνοι πανευρωπαϊκώς αν όχι παγκοσμίως που εμφανίστηκαν την επομένη της πιο ηλίθιας πολιτικής πράξης της υπάρχουσας κυβέρνησης, ήταν, εκτός του ως μην υπάρχοντος Πρετεντέρη, ποιοί άλλοι οι Γερμανοί και συνεπακολούθως οι ουρές τους οι Αυστριακοί. Όπως αναφέρεται στο άρθρο του «ειδικού σε θέματα Μέσων Ενημέρωσης συντάκτης της Handelsblatt Hans-Peter Siebenhaar», «η ενέργεια του Πρωθυπουργού είναι λογική, δεδομένου ότι η ΕΡΤ δεν ήταν σε θέση να πραγματοποιήσει από μόνη της την ‘κάθαρση’ και έτσι το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ήταν η μόνη δυνατότητα που είχε η κυβέρνηση να εφαρμόσει τη μεταρρύθμιση στον τομέα αυτό». Και συνεχίζει: «Σε περιόδους κατά τις οποίες η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, δεν επιτρέπεται να υπάρχουν ταμπού. Ο κ. Σαμαράς θέλει να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο ίδρυμα δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Αυτό αποτελεί μια καλή πολιτική είδηση για μια χώρα, στην οποία η δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση αποτελεί μπαλάκι στα χέρια των ισχυρών. Για μια λειτουργική δημοκρατία, η ύπαρξη μιας ανεξάρτητης ραδιοτηλεόρασης αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Επίσης είναι ξεκάθαρο, ότι σε έναν ψηφιακό κόσμο Μέσων Ενημέρωσης με ένα πλήθος προσφορών, η σημασία της δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης έχει μειωθεί. Για το λόγο αυτό καθίσταται λογική η δραστική μείωση των καναλιών και του εργαζόμενου προσωπικού». Στο ίδιο ύφος κινήθηκαν και άλλες δύο γερμανικές εφημερίδες, όχι όμως το λογικότερο Spiegel.
Τα συμπεράσματα από τις παραπάνω παραθέσεις προδίδουν την αλληλουχία των γεγονότων που προηγήθηκαν της ηλίθιας αισχρής πράξης αλλά και τους νέους συσχετισμούς. Ο Σαμαράς έχει σκύψει πλήρως το κεφάλι στην κυρία Μέρκελ που με τις πρακτικές τις αναδεικνύεται σε νέο Αδόλφο Χίτλερ. Παίρνει οδηγίες και τις εφαρμόζει κατά γράμμα για να φαίνεται άριστος μαθητής. Αυτό αποδεικνύεται από την οργή κρυφή ή φανερή όλων των άλλων ηγετών συμπεριλαμβανομένων και των Ομπάμα, Πούτιν που εξ' αιτίας αυτής της συμπεριφοράς του πρωθυπουργού μας, θεωρούν ότι έχουν χάσει κάθε δυνατότητα επιρροής στη χώρα μας και κατ' επέκτασιν στην νοτιοανατολική ευρώπη. Η οδηγία λοιπόν της Φράου είναι: Καταπάτηση κάθε δικαιώματος του Έλληνα και εξαθλίωσή του, ώστε να αποτελέσει εύκολη βορά η χώρα μας στα χέρια της. Όχι εκλογές πριν τις γερμανικές, για να μη διαταραχθεί το τοπίο. Συνέχιση αυτού του ιδιότυπου δανεισμού που αυξάνει και το κεφάλαιο που χρωστάμε αλλά και τα χρεωλύσια, αποφέροντας δισεκατομμύρια στη Γερμανία. Ανελέητο τύπου Γκέμπελς επικοινωνιακό αγώνα στο εσωτερικό κατά κάθε δύναμης που εκφράζει το διαφορετικό, συνεπικουρούμενο από το εξωτερικό με διθυράμβους υπέρ της χρεοκωπημένης κατά τα άλλα κυβέρνησης.

Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Ξεχνούν και οι μεν του εσωτερικού (όπως οι άλλοτε κοτσαμπάσηδες) και οι δε του εξωτερικού (όπως οι άλλοτε αγγλογάλλοι), ότι η ελληνική ψυχή ξέσπασε στην Αγία Λαύρα, μετά από συσσωρευμένη καταπίεση 400 ετών και θρυαλλίδα του ξεσηκωμού πάντα είναι πράξεις όπως αυτή που αναλύθηκε παραπάνω, που ξεχειλίζουν το ποτήρι. Ας τραβούν το σκοινί τουλάχιστον μέχρι εκεί που τους παίρνει. Οι συγκεκριμένοι όμως είναι τυφλωμένοι από την έπαρση ενός ιδιότυπου “τσαμπουκά”, διανθισμένου με μπόλικη ακροδεξιά πρακτική, τύπου αλήστου μνήμης κενταύρων και rangers, που εκφράζεται από τον Μουρούτη, τον Λαζαρίδη και τον Φαήλο Κρανιδιώτη. Έρχεται το τέλος τους. Δεν τα σηκώνει τέτοια ο Δημοκρατικός Λαός.