ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ BUSINESS

Τους τελευταίους τρεις μήνες λαμβάνει χώρα στη πατρίδα μας ένα σκάνδαλο, το σκάνδαλο της μονής Βατοπαιδίου, το οποίο έχει πολλές προεκτάσεις και οι επιπτώσεις του στην πολιτική ζωή του τόπου αλλά κυρίως στην κυβερνώσα παράταξη έγιναν φανερές στα μάτια ολόκληρου του λαού και ήταν οδυνηρές γι’ αυτήν. Σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία η δεξιά παράταξη χάνει από τον στενό, συνεκτικό της πυρήνα τουλάχιστον ένα 5%.
Οι ιερές συμφωνίες των μοναχών μιας Αγγλοκυπριακής Χάρβαρντ μονής, με ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες του τόπου οι οποίοι διαπλέκονταν με ανώτατους αξιωματούχους της κυβέρνησης, οδήγησε στο ξήλωμα υπουργών και βουλευτών και στην απώλεια της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του ‘άμεμπτου’ πρωθυπουργού. Οδήγησε επιτέλους στην κατανόηση από πλευράς του λαού, του γεγονότος ότι όταν κλέβουν όλοι δίπλα σου και μάλιστα είναι τοποθετημένοι από εσένα στις θέσεις τους αν μη τι άλλο δεν είσαι άμοιρος ευθυνών.
Το πολύ σημαντικό της υποθέσεως αυτής είναι ότι ενώ τα προηγούμενα χρόνια συνέβησαν πολύ χειρότερα σκάνδαλα και σε πλήθος αναμεμειγμένων ανθρώπων και σε προϋπολογισμό και σε ζημιά για τη χώρα και σε διεθνή κατακραυγή μολαταύτα το προαναφερθέν έπληξε περισσότερο από όλα την κυβέρνηση και την κλόνισε συθέμελα. Αυτό μάλλον συνέβη επειδή υπήρχε συσσωρευμένη φθορά, επειδή εκτέθηκαν πολύ στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού τους οποίους και ατυχώς έσπευσε να καλύψει αλλά και επειδή αποδείχθηκε πολύ εκρηκτικό το μίγμα μοναχοί-πολιτικοί-συμβολαιογράφοι-off shore εταιρίες–χρήμα.
Το φαινόμενα της επιχειρηματικότητα της θρησκείας και των θρησκευτικών λειτουργών όμως δεν είναι κάτι το οποίο παρατηρείται μόνο στις μέρες μας αλλά μάλλον είναι κάτι το οποίο συναντάται από αρχαιοτάτων χρόνων και η σημερινή δημοσίευση θα προσπαθήσει να το αποδείξει και να το στοιχειοθετήσει.
1. Ξεκινώντας από την εποχή των Φαραώ στην αρχαία Αίγυπτο μαρτυρίες
αναφέρουν ότι η γη, ο χρυσός και η περιουσία των ιερέων δεν υπόκειντο σε φορολογία όπως η περιουσίες των υπόλοιπων κατοίκων.
2. Η ειδωλολατρική Ρώμη επέμενε στον διαχωρισμό θρησκείας και κράτους μέχρι που εμφανίστηκε στο στερέωμα ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο οποίος υπέγραψε το 306 μ.Χ. το διάταγμα της ανεκτικότητας που εξομοίωνε τις ειδωλολατρικές θρησκείες με τον χριστιανισμό. Ακολούθησε το συμβούλιο της Νίκαιας το οποίο έκανε τη χριστιανική εκκλησία ξαφνικά πλούσια μέσω διαταγμάτων για τις ειδωλολατρικές θρησκείες, φορολογικών απαλλαγών και απαλλαγής από τη στρατιωτική θητεία. Με την παρακμή των ειδωλολατρικών θρησκειών στην οποία συντέλεσε και ο χριστιανισμός όλη η ιδιοκτησία τους βάση συμβουλίου της Νίκαιας πέρασε στα χέρια της χριστιανικής εκκλησίας.
3. Μια από τις μεγαλύτερες ‘μπάζες’ στην ιστορία της παγκόσμιας επιχειρηματικότητας έλαβε χώρα στα χρόνια του Πάπα Γρηγορίου του Μεγάλου (590-604). Ο Πάπας προανήγγειλε το τέλος του κόσμου και ανάγκασε τους ιδιοκτήτες σκλάβων και γης να χαρίσουν την ιδιοκτησία τους στην εκκλησία. Έτσι τι Βατικανό έγινε ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης σκλάβων και γης όλου του γνωστού τότε κόσμου.
4. Όλοι γνωρίζουν το λόγο για τον οποίο έγιναν οι σταυροφορίες και αυτός ήταν μόνο ο χρυσός.
5. Οι κονκισταδόρες από το 1503 ως το 1600 σήκωσαν από το Νέο Κόσμο 100.000 κιλά χρυσό και 7.000.000 κιλά ασήμι από τα οποία πήρε το μερίδιό της η εκκλησία αλλά πήρε και γη, σκλάβους και κτίρια.
6. Στην εποχή της αποικιοκρατίας η εκκλησία έπαιξε πολύ σοβαρό ρόλο στην κατάκτηση των άγνωστων κόσμων και πάντα έπαιρνε πολύ σοβαρό μερίδιο από τα λάφυρα.
Στην Αμερική η εκκλησία πίεσε και εκμαίευσε νόμο το 1835 να χορηγείται φορολογική απαλλαγή στην περιουσία της. Αυτό βέβαια ισχύει σε πολλές αν όχι σε όλες τις χώρες του κόσμου, όπου η εκκλησία ελέω και φόβω Θεού εξαιρείται από τη φορολογία εσόδων και γης.
Στην Αμερική που είναι η Μέκκα του καπιταλισμού και των οικονομικών κόλπων, η εκκλησία συμμετέχοντας στην επιχειρηματικότητα, με την διακριτική ανοχή του ανώτατου δικαστηρίου καταφεύγει ακόμη και σε τεχνάσματα leaseback. Δηλαδή όταν ένας επιχειρηματίας θέλει να γλιτώσει την πολύ υψηλή στην Αμερική φορολογία ‘πουλάει’ την επιχείρησή του στην εκκλησία και μετά την εκμεταλλεύεται από κοινού με αυτήν με όφελος και των δυο εις βάρους του κράτους και του λαού.
Πως λοιπόν οι μοναχοί της μονής Βατοπαιδίου αμερικανοσπουδαγμένοι να μην εφαρμόσουν τα σχέδια της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα; Στην Ελλάδα όμως δεν βρήκαν απλά ανοχή του κράτος αλλά ακόμη χειρότερα τη συνεργασία και την εξυπηρέτηση υψηλά ιστάμενων υπουργών.
Έτσι βρέθηκε λοιπόν ο Καραμανλής και η παρέα του επι ξύλου κρεμάμενοι εν μέσω χειμώνα, εορτών, παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και με σπασμωδικές ενέργειες προσπαθούν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε γύρω μας ένα πρωτόγνωρο για τα καθημερινά δεδομένα μας φαινόμενο. Ομάδες νέων κυρίως ανθρώπων καθημερινά στους δρόμους και ιδιαίτερα μετά τη δύση του ηλίου, να έρχονται αντιμέτωποι με τις αστυνομικές δυνάμεις και να καταστρέφουν ό,τι βρουν μπροστά τους. Απέναντί τους ανήμποροι να αντιδράσουν οι αστυνομικοί και όλοι εμείς αμήχανοι να παρατηρούμε το φαινόμενο αυτό.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Όλα ξεκίνησαν όταν το Σάββατο το απόγευμα και δια ασήμαντον αφορμήν όπως αποδεικνύεται από μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν παρόντες, ένας τραμπούκος, ανεγκέφαλος αστυνομικός και συνάμα αμετανόητος σύμφωνα με το υπόμνημά του στον εισαγγελέα, δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι. Αυτή η απαράδεκτη και κολάσιμη από το σύνολο της κοινωνίας ενέργεια, πυροδότησε από τη στιγμή εκείνη και μετέπειτα μια σειρά αντιδράσεων κοινωνικών ομάδων, οι οποίες οδήγησαν στην απώλεια του ελέγχου της κατάστασης από το κράτος, στην καταστροφή των περιουσιών καταστηματαρχών στα κέντρα όλων των μεγάλων πόλεων της Ελλάδος και γενικότερα οδήγησαν τη χώρα σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση.
Η κατάσταση ξέφυγε προφανώς από τον έλεγχο του κράτους γιατί ενώ είχε τη μεγαλύτερη μαζικότητα των τελευταίων χρόνων, αντιμετωπίστηκε από την αστυνομία με κατεβασμένα χέρια, λόγω εντολών του αρμόδιου υπουργού και του πρωθυπουργού του. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει η περιουσία βιοπαλαιστών εμπόρων του κέντρου των πόλεων, έρμαιο στα χέρια επιτηδείων και να ακολουθήσει πλιάτσικο που μόνο σε καταστάσεις πολέμου ξανασυναντήσαμε.
Θα πρέπει αναλύοντας το φαινόμενο να επισημάνουμε κάποια πράγματα που αντιμετωπίσαμε σε τέτοιου είδους μαζικές λαϊκές αντιδράσεις για πρώτη φορά. Καταρχήν η δολοφονία του νεαρού ήταν κατά την εκτίμησή μου η αφορμή για τον γενικό ξεσηκωμό. Πολύ φυσιολογικά έκλεισαν τα σχολεία την ημέρα της ταφής του και όλοι οι συμμαθητές του πανελληνίως βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν και να βροντοφωνάξουν την οργή τους. Βγήκαν όμως στους δρόμους και συγκρούστηκαν για δυο εικοσιτετράωρα σε έναν ανελέητο πόλεμο με τους αστυνομικούς και χιλιάδες νεαροί που χαρακτηρίζονται ως ‘γνωστοί-άγνωστοι’, ‘κουκουλοφόροι’, ‘αντιεξουσιαστές’, ‘αναρχικοί’ κτλ. Το πρωτόγνωρο είναι ότι ενώ αυτούς τους μετρούσαμε λίγες εκατοντάδες και μόνο στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη και σε κάποιες γειτονιές, τώρα εμφανίστηκαν χιλιάδες και μάλιστα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος. Άρα μάλλον δεν πρόκειται για γνωστούς-αγνώστους τη φορά αυτή. Πρόκειται για ένα αγανακτισμένο πλήθος ανθρώπων οι οποίοι αντέδρασαν μαζικά και έδειξαν ότι υπάρχει συσσωρευμένη οργή και μάλλον λάθος ρώτα στο κοινωνικό καράβι.
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι κατέστρεψαν τις περιουσίες βιοπαλαιστών οι οποίοι πιθανώς καταστράφηκαν, βλέπουμε ότι οι καταστροφές φέρουν μια σημειολογία, έχουν δηλαδή συμβολισμό γιατί οι καταστροφείς χτυπούσαν κυρίως τις τράπεζες, τις πολυεθνικές, πολυκαταστήματα και καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών.
Άρα θα πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες τους όλοι εκείνοι που οδήγησαν τα πράγματα στα όρια αυτά.
Αυτοί που έφεραν το ευρώ και το κουλούρι από 50 δραχμές μια Παρασκευή πωλείτο 50 λεπτά την επόμενη Δευτέρα χωρίς κανένα έλεγχο.
Αυτοί που οικονόμησαν από ένα εκατομμύριο με τις πλάτες του Μακεδόνα Νομάρχη και μπήκαν στη φυλακή Δευτέρα και βγήκαν την Τρίτη.
Αυτοί που σπούδασαν στη σχολή GOLDEN BOYS ή αλλιώς αυλή του Κωστάκη και μόλις ήρθαν στην εξουσία κατέλαβαν από μια θέση διοικητού δημόσιας υπηρεσίας και οικονόμησαν από ένα εκατομμύριο διάγοντας έκλυτο και προκλητικό βίο.
Αυτοί που ατιμώρητοι παρενοχλούσαν συμβασιούχες υπαλλήλους πέρναγαν από τα χέρια τους εκατομμύρια και μετά πηδούσαν από τον τέταρτο για να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους.
Αυτοί που παίζουν το ρόλο του κήνσορα και κριτή των πάντων, φτιάχνουν μια εφημερίδα με 100.000 κεφάλαιο, καταγγέλλουν τα πάντα και όταν πουλάν την ίδια εφημερίδα στους καπιταλιστές που έβριζαν για 14.000.000 ποιούν την νήσσαν και ασχολούνται με άσχετα θεματάκια.
Αυτοί που σε δημοτικό και νομαρχιακό επίπεδο καθημερινά μοιράζουν μίζες από δημόσια έργα μεταξύ τους και διάγουν ανεξήγητα έκλυτο βίο μπρος στα έκπληκτα μάτια των εργαζομένων των 700 ευρώ.
Αυτοί που μοιράζουν ή μάλλον μοίραζαν αφειδώς δάνεια κάθε είδους, κάρτες και πληρώνονται και την ανάσα μας μέσα στα μαγαζιά τους και προκλητικά δηλώνουν κέρδη 9μήνου 450, 500 και 600 εκατομμύρια ευρώ ζώντας με την εύνοια του κράτους μέσα σε πλήρη ατιμωρησία.
Αυτοί που δήλωναν το 1998 εισόδημα 50.000 ευρώ και λόγω συναλλαγών με μοναστήρια υψηλών προδιαγραφών και off shore εταιρίες δηλώνουν το 2007 2,5 εκατομμύρια ατιμώρητα και ανέλεγκτα.
Αυτοί που ακόμη μένουν ατιμώρητοι έχοντας σηκώσει από τις τσέπες του λαού 27 τρις δραχμές μέσω χρηματιστηρίου.
Όλοι αυτοί λοιπόν οι οποίοι προέρχονται από την ελπιδοφόρα γενιά του πολυτεχνείου ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι είδαμε ένα πολύ μικρό δείγμα της δράσης ενός νέου λούμπεν προλεταριάτου το οποίο το είχαμε προβλέψει και μαθηματικά αυτό οδηγεί στην γαλλική επανάσταση (με άλλη βέβαια μορφή) η οποία χρονικά δεν απέχει πολύ από σήμερα.
Άλλωστε η φάτσα και η συμπεριφορά του Βγενόπουλου δεν διαφέρει και πολύ από αυτήν της Μαρίας Αντουανέτας. Οι οργισμένοι νέοι που ξεσηκώθηκαν σε όλη την Ελληνική επικράτεια αλλά και στη Γαλλία και στο Σικάγο πριν λίγο καιρό δεν διαφέρουν και πολύ από τους Ρώσους λούμπεν της τσαρικής εποχής των οποίων η μαζική αντίδραση σταδιακά οδήγησε στην επανάσταση των Μπολσεβίκων.