Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται αυτούσιο στην Καβαλιώτικη εφημερίδα "Η Ελευθερία του λόγου" το Σάββατο 16 Οκτωβριου 2010
Η προεκλογική περίοδος που διανύουμε εφέτος, συμπίπτει με μια περίοδο παρατεταμένης βροχόπτωσης και υγρασίας που δεν λέει να καταλαγιάσει με τίποτα। Η σημειολογία των δυο συμπιπτόντων φαινομένων και ο συμβολισμός που προκύπτει από τη σύμπτωση αυτή είναι προφανής। Ως γνωστόν η βροχή δϊυγραίνει το χώμα και ανεβαίνουν στην επιφάνειά του ερπετά όπως σκουλήκια, γυμνοσάλιαγκες, σαλιγκάρια, τα οποία στον καιρό της ξηρασίας ζουν κάτω από το χώμα.
Πόσο μοιάζουν οι προεκλογικές περίοδοι με την περίοδο των μεγάλων βροχών!!!!! Τα καφενεία, τα καταστήματα, οι δρόμοι των πόλεων στις λαϊκές, τα χωριά, γεμίζουν με πισωχτυποπλατάκηδες εκκολαπτόμενους πολιτικούς, οι οποίοι επειδή κατέλαβαν μια θέση σε ψηφοδέλτιο, φουσκωμένοι ως παγώνια κάνουν τον ‘έντιμο’ αγώνα τους. Η παραπάνω διαπίστωση έχει σαφώς και εξαιρέσεις, μακριά από μένα η τακτική της γενίκευσης.
Η πόλη στην οποία κατοικώ, η ‘μητρόπολη’ της επαρχίας Νέστου όχι μόνο δεν ξεφεύγει από το παραπάνω φαινόμενο αλλά το επιβεβαιώνει και μάλιστα περίτρανα. Λόγω του σύντομου της προεκλογικής περιόδου έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε διάστημα λίγων ημερών μην πω ωρών ‘νέοι’, ‘άφθαρτοι’, ‘με πελώρια διάθεση για ανιδιοτελή προσφορά’, ‘με διάθεση να γυρίσουν την έρμη αυτή σελίδα’. Ακόμη πιο κυνικά όμως εμφανίζονται ‘πολιτικοί’ που εξασφαλίζουν δουλειά σε ανθρώπους, κυρίως σε αναξιοπαθούντες (απάνθρωπο για την εποχή που ζούμε), που διεκπεραιώνουν υποθέσεις πολιτών και ποιούν κάθε είδους εκδουλεύσεις από πολύ σοβαρές μέχρι και πολύ φαιδρές. Η εσχατιά των πρακτικών αυτών είναι οι απειλές και οι εκβιασμοί κοινωνικοί, επαγγελματικοί και συναισθηματικοί που λαμβάνουν χώρα κατά την περίοδο αυτή.
Το κορυφαίο χαρακτηριστικό των πρώτων Καλλικρατικών εκλογών στον Δήμο Νέστου όμως είναι άλλο. Ο Δήμος δυστυχώς έχει έναν μικρό πληθυσμό (περίπου 27.500 χιλιάδες), για τον αριθμό των υποψηφίων που απαιτούνται σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων και το αποτέλεσμα του συσχετισμού αυτού είναι να συμμετέχουν σε αντίθετα στρατόπεδα αδέλφια, ξαδέλφια, κουμπάροι, συμπέθεροι και φίλοι μέχρι πρότινος αχώριστοι που οι εκλογές αυτές τους χωρίζουν και δημιουργούν αναχώματα ανάμεσα σε σχέσεις κανονικά απροσπέλαστες.
Το εκρηκτικό μίγμα γελοιότητας που περιγράφεται παραπάνω σου φέρνει στο νου τα δυο μπαλκόνια με τη Γεωργία Βασιλειάδου στο ένα και τον ‘Ανάργυρο’ Βασίλη Αυλωνίτη στο άλλο στην εκπληκτική κωμωδία, να ανταλλάσσουν ατάκες και να πεθαίνεις στο γέλιο. Κάναμε λοιπόν γελοίο το πιο σοβαρό ζήτημα της εκπροσώπησης μας σε τοπικό επίπεδο, μόνο που δεν είναι καθόλου αστεία τα πράγματα, γιατί αντί να πλησιάζουμε προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, μάλλον με όχημα Ευρωπαϊκά θέσφατα κατρακυλάμε προς εκτουρκισμό.
Κλείνοντας παρατίθεται ένας στίχος του Νικόλα Άσιμου αυτούσιος. Γράφτηκε τη δεκαετία του 70 αλλά σήμερα σημαίνει περισσότερα από τότε:
Κι άλλο ένα ξέρω παραμύθι Τα μαύρα χρόνια ο δύσμοιρος Ρωμιός
Πως εγελάστη αμέτρητες φορές Κι ωσότου να του λείψει το φαΐ
Εκοιμάτω
Από τη μια το θάρρος θαυμάζω της γυναίκας του Λωτ
Και του Ρωμιού, κιούπι γιομάτο με λαρδί του τάζω
Πωπωπωπωπωπωπώ αχ τι κακό τι κακό
Ο δικός μου ο χορός στο πανηγύρι αυτό
Στο πανηγύρι αυτό, στο πανηγύρι αυτό
Για τον κάθε χάρτινο Ρωμιό

Παναγιώτης Αμπεριάδης
Ένας πολίτης της Χρυσούπολης
http://sapientiavivendi.blogspot.com/