Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε γύρω μας ένα πρωτόγνωρο για τα καθημερινά δεδομένα μας φαινόμενο. Ομάδες νέων κυρίως ανθρώπων καθημερινά στους δρόμους και ιδιαίτερα μετά τη δύση του ηλίου, να έρχονται αντιμέτωποι με τις αστυνομικές δυνάμεις και να καταστρέφουν ό,τι βρουν μπροστά τους. Απέναντί τους ανήμποροι να αντιδράσουν οι αστυνομικοί και όλοι εμείς αμήχανοι να παρατηρούμε το φαινόμενο αυτό.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Όλα ξεκίνησαν όταν το Σάββατο το απόγευμα και δια ασήμαντον αφορμήν όπως αποδεικνύεται από μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν παρόντες, ένας τραμπούκος, ανεγκέφαλος αστυνομικός και συνάμα αμετανόητος σύμφωνα με το υπόμνημά του στον εισαγγελέα, δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι. Αυτή η απαράδεκτη και κολάσιμη από το σύνολο της κοινωνίας ενέργεια, πυροδότησε από τη στιγμή εκείνη και μετέπειτα μια σειρά αντιδράσεων κοινωνικών ομάδων, οι οποίες οδήγησαν στην απώλεια του ελέγχου της κατάστασης από το κράτος, στην καταστροφή των περιουσιών καταστηματαρχών στα κέντρα όλων των μεγάλων πόλεων της Ελλάδος και γενικότερα οδήγησαν τη χώρα σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση.
Η κατάσταση ξέφυγε προφανώς από τον έλεγχο του κράτους γιατί ενώ είχε τη μεγαλύτερη μαζικότητα των τελευταίων χρόνων, αντιμετωπίστηκε από την αστυνομία με κατεβασμένα χέρια, λόγω εντολών του αρμόδιου υπουργού και του πρωθυπουργού του. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει η περιουσία βιοπαλαιστών εμπόρων του κέντρου των πόλεων, έρμαιο στα χέρια επιτηδείων και να ακολουθήσει πλιάτσικο που μόνο σε καταστάσεις πολέμου ξανασυναντήσαμε.
Θα πρέπει αναλύοντας το φαινόμενο να επισημάνουμε κάποια πράγματα που αντιμετωπίσαμε σε τέτοιου είδους μαζικές λαϊκές αντιδράσεις για πρώτη φορά. Καταρχήν η δολοφονία του νεαρού ήταν κατά την εκτίμησή μου η αφορμή για τον γενικό ξεσηκωμό. Πολύ φυσιολογικά έκλεισαν τα σχολεία την ημέρα της ταφής του και όλοι οι συμμαθητές του πανελληνίως βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν και να βροντοφωνάξουν την οργή τους. Βγήκαν όμως στους δρόμους και συγκρούστηκαν για δυο εικοσιτετράωρα σε έναν ανελέητο πόλεμο με τους αστυνομικούς και χιλιάδες νεαροί που χαρακτηρίζονται ως ‘γνωστοί-άγνωστοι’, ‘κουκουλοφόροι’, ‘αντιεξουσιαστές’, ‘αναρχικοί’ κτλ. Το πρωτόγνωρο είναι ότι ενώ αυτούς τους μετρούσαμε λίγες εκατοντάδες και μόνο στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη και σε κάποιες γειτονιές, τώρα εμφανίστηκαν χιλιάδες και μάλιστα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος. Άρα μάλλον δεν πρόκειται για γνωστούς-αγνώστους τη φορά αυτή. Πρόκειται για ένα αγανακτισμένο πλήθος ανθρώπων οι οποίοι αντέδρασαν μαζικά και έδειξαν ότι υπάρχει συσσωρευμένη οργή και μάλλον λάθος ρώτα στο κοινωνικό καράβι.
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι κατέστρεψαν τις περιουσίες βιοπαλαιστών οι οποίοι πιθανώς καταστράφηκαν, βλέπουμε ότι οι καταστροφές φέρουν μια σημειολογία, έχουν δηλαδή συμβολισμό γιατί οι καταστροφείς χτυπούσαν κυρίως τις τράπεζες, τις πολυεθνικές, πολυκαταστήματα και καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών.
Άρα θα πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες τους όλοι εκείνοι που οδήγησαν τα πράγματα στα όρια αυτά.
Αυτοί που έφεραν το ευρώ και το κουλούρι από 50 δραχμές μια Παρασκευή πωλείτο 50 λεπτά την επόμενη Δευτέρα χωρίς κανένα έλεγχο.
Αυτοί που οικονόμησαν από ένα εκατομμύριο με τις πλάτες του Μακεδόνα Νομάρχη και μπήκαν στη φυλακή Δευτέρα και βγήκαν την Τρίτη.
Αυτοί που σπούδασαν στη σχολή GOLDEN BOYS ή αλλιώς αυλή του Κωστάκη και μόλις ήρθαν στην εξουσία κατέλαβαν από μια θέση διοικητού δημόσιας υπηρεσίας και οικονόμησαν από ένα εκατομμύριο διάγοντας έκλυτο και προκλητικό βίο.
Αυτοί που ατιμώρητοι παρενοχλούσαν συμβασιούχες υπαλλήλους πέρναγαν από τα χέρια τους εκατομμύρια και μετά πηδούσαν από τον τέταρτο για να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους.
Αυτοί που παίζουν το ρόλο του κήνσορα και κριτή των πάντων, φτιάχνουν μια εφημερίδα με 100.000 κεφάλαιο, καταγγέλλουν τα πάντα και όταν πουλάν την ίδια εφημερίδα στους καπιταλιστές που έβριζαν για 14.000.000 ποιούν την νήσσαν και ασχολούνται με άσχετα θεματάκια.
Αυτοί που σε δημοτικό και νομαρχιακό επίπεδο καθημερινά μοιράζουν μίζες από δημόσια έργα μεταξύ τους και διάγουν ανεξήγητα έκλυτο βίο μπρος στα έκπληκτα μάτια των εργαζομένων των 700 ευρώ.
Αυτοί που μοιράζουν ή μάλλον μοίραζαν αφειδώς δάνεια κάθε είδους, κάρτες και πληρώνονται και την ανάσα μας μέσα στα μαγαζιά τους και προκλητικά δηλώνουν κέρδη 9μήνου 450, 500 και 600 εκατομμύρια ευρώ ζώντας με την εύνοια του κράτους μέσα σε πλήρη ατιμωρησία.
Αυτοί που δήλωναν το 1998 εισόδημα 50.000 ευρώ και λόγω συναλλαγών με μοναστήρια υψηλών προδιαγραφών και off shore εταιρίες δηλώνουν το 2007 2,5 εκατομμύρια ατιμώρητα και ανέλεγκτα.
Αυτοί που ακόμη μένουν ατιμώρητοι έχοντας σηκώσει από τις τσέπες του λαού 27 τρις δραχμές μέσω χρηματιστηρίου.
Όλοι αυτοί λοιπόν οι οποίοι προέρχονται από την ελπιδοφόρα γενιά του πολυτεχνείου ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι είδαμε ένα πολύ μικρό δείγμα της δράσης ενός νέου λούμπεν προλεταριάτου το οποίο το είχαμε προβλέψει και μαθηματικά αυτό οδηγεί στην γαλλική επανάσταση (με άλλη βέβαια μορφή) η οποία χρονικά δεν απέχει πολύ από σήμερα.
Άλλωστε η φάτσα και η συμπεριφορά του Βγενόπουλου δεν διαφέρει και πολύ από αυτήν της Μαρίας Αντουανέτας. Οι οργισμένοι νέοι που ξεσηκώθηκαν σε όλη την Ελληνική επικράτεια αλλά και στη Γαλλία και στο Σικάγο πριν λίγο καιρό δεν διαφέρουν και πολύ από τους Ρώσους λούμπεν της τσαρικής εποχής των οποίων η μαζική αντίδραση σταδιακά οδήγησε στην επανάσταση των Μπολσεβίκων.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Όλα ξεκίνησαν όταν το Σάββατο το απόγευμα και δια ασήμαντον αφορμήν όπως αποδεικνύεται από μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν παρόντες, ένας τραμπούκος, ανεγκέφαλος αστυνομικός και συνάμα αμετανόητος σύμφωνα με το υπόμνημά του στον εισαγγελέα, δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι. Αυτή η απαράδεκτη και κολάσιμη από το σύνολο της κοινωνίας ενέργεια, πυροδότησε από τη στιγμή εκείνη και μετέπειτα μια σειρά αντιδράσεων κοινωνικών ομάδων, οι οποίες οδήγησαν στην απώλεια του ελέγχου της κατάστασης από το κράτος, στην καταστροφή των περιουσιών καταστηματαρχών στα κέντρα όλων των μεγάλων πόλεων της Ελλάδος και γενικότερα οδήγησαν τη χώρα σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση.
Η κατάσταση ξέφυγε προφανώς από τον έλεγχο του κράτους γιατί ενώ είχε τη μεγαλύτερη μαζικότητα των τελευταίων χρόνων, αντιμετωπίστηκε από την αστυνομία με κατεβασμένα χέρια, λόγω εντολών του αρμόδιου υπουργού και του πρωθυπουργού του. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει η περιουσία βιοπαλαιστών εμπόρων του κέντρου των πόλεων, έρμαιο στα χέρια επιτηδείων και να ακολουθήσει πλιάτσικο που μόνο σε καταστάσεις πολέμου ξανασυναντήσαμε.
Θα πρέπει αναλύοντας το φαινόμενο να επισημάνουμε κάποια πράγματα που αντιμετωπίσαμε σε τέτοιου είδους μαζικές λαϊκές αντιδράσεις για πρώτη φορά. Καταρχήν η δολοφονία του νεαρού ήταν κατά την εκτίμησή μου η αφορμή για τον γενικό ξεσηκωμό. Πολύ φυσιολογικά έκλεισαν τα σχολεία την ημέρα της ταφής του και όλοι οι συμμαθητές του πανελληνίως βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν και να βροντοφωνάξουν την οργή τους. Βγήκαν όμως στους δρόμους και συγκρούστηκαν για δυο εικοσιτετράωρα σε έναν ανελέητο πόλεμο με τους αστυνομικούς και χιλιάδες νεαροί που χαρακτηρίζονται ως ‘γνωστοί-άγνωστοι’, ‘κουκουλοφόροι’, ‘αντιεξουσιαστές’, ‘αναρχικοί’ κτλ. Το πρωτόγνωρο είναι ότι ενώ αυτούς τους μετρούσαμε λίγες εκατοντάδες και μόνο στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη και σε κάποιες γειτονιές, τώρα εμφανίστηκαν χιλιάδες και μάλιστα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος. Άρα μάλλον δεν πρόκειται για γνωστούς-αγνώστους τη φορά αυτή. Πρόκειται για ένα αγανακτισμένο πλήθος ανθρώπων οι οποίοι αντέδρασαν μαζικά και έδειξαν ότι υπάρχει συσσωρευμένη οργή και μάλλον λάθος ρώτα στο κοινωνικό καράβι.
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι κατέστρεψαν τις περιουσίες βιοπαλαιστών οι οποίοι πιθανώς καταστράφηκαν, βλέπουμε ότι οι καταστροφές φέρουν μια σημειολογία, έχουν δηλαδή συμβολισμό γιατί οι καταστροφείς χτυπούσαν κυρίως τις τράπεζες, τις πολυεθνικές, πολυκαταστήματα και καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών.
Άρα θα πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες τους όλοι εκείνοι που οδήγησαν τα πράγματα στα όρια αυτά.
Αυτοί που έφεραν το ευρώ και το κουλούρι από 50 δραχμές μια Παρασκευή πωλείτο 50 λεπτά την επόμενη Δευτέρα χωρίς κανένα έλεγχο.
Αυτοί που οικονόμησαν από ένα εκατομμύριο με τις πλάτες του Μακεδόνα Νομάρχη και μπήκαν στη φυλακή Δευτέρα και βγήκαν την Τρίτη.
Αυτοί που σπούδασαν στη σχολή GOLDEN BOYS ή αλλιώς αυλή του Κωστάκη και μόλις ήρθαν στην εξουσία κατέλαβαν από μια θέση διοικητού δημόσιας υπηρεσίας και οικονόμησαν από ένα εκατομμύριο διάγοντας έκλυτο και προκλητικό βίο.
Αυτοί που ατιμώρητοι παρενοχλούσαν συμβασιούχες υπαλλήλους πέρναγαν από τα χέρια τους εκατομμύρια και μετά πηδούσαν από τον τέταρτο για να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους.
Αυτοί που παίζουν το ρόλο του κήνσορα και κριτή των πάντων, φτιάχνουν μια εφημερίδα με 100.000 κεφάλαιο, καταγγέλλουν τα πάντα και όταν πουλάν την ίδια εφημερίδα στους καπιταλιστές που έβριζαν για 14.000.000 ποιούν την νήσσαν και ασχολούνται με άσχετα θεματάκια.
Αυτοί που σε δημοτικό και νομαρχιακό επίπεδο καθημερινά μοιράζουν μίζες από δημόσια έργα μεταξύ τους και διάγουν ανεξήγητα έκλυτο βίο μπρος στα έκπληκτα μάτια των εργαζομένων των 700 ευρώ.
Αυτοί που μοιράζουν ή μάλλον μοίραζαν αφειδώς δάνεια κάθε είδους, κάρτες και πληρώνονται και την ανάσα μας μέσα στα μαγαζιά τους και προκλητικά δηλώνουν κέρδη 9μήνου 450, 500 και 600 εκατομμύρια ευρώ ζώντας με την εύνοια του κράτους μέσα σε πλήρη ατιμωρησία.
Αυτοί που δήλωναν το 1998 εισόδημα 50.000 ευρώ και λόγω συναλλαγών με μοναστήρια υψηλών προδιαγραφών και off shore εταιρίες δηλώνουν το 2007 2,5 εκατομμύρια ατιμώρητα και ανέλεγκτα.
Αυτοί που ακόμη μένουν ατιμώρητοι έχοντας σηκώσει από τις τσέπες του λαού 27 τρις δραχμές μέσω χρηματιστηρίου.
Όλοι αυτοί λοιπόν οι οποίοι προέρχονται από την ελπιδοφόρα γενιά του πολυτεχνείου ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι είδαμε ένα πολύ μικρό δείγμα της δράσης ενός νέου λούμπεν προλεταριάτου το οποίο το είχαμε προβλέψει και μαθηματικά αυτό οδηγεί στην γαλλική επανάσταση (με άλλη βέβαια μορφή) η οποία χρονικά δεν απέχει πολύ από σήμερα.
Άλλωστε η φάτσα και η συμπεριφορά του Βγενόπουλου δεν διαφέρει και πολύ από αυτήν της Μαρίας Αντουανέτας. Οι οργισμένοι νέοι που ξεσηκώθηκαν σε όλη την Ελληνική επικράτεια αλλά και στη Γαλλία και στο Σικάγο πριν λίγο καιρό δεν διαφέρουν και πολύ από τους Ρώσους λούμπεν της τσαρικής εποχής των οποίων η μαζική αντίδραση σταδιακά οδήγησε στην επανάσταση των Μπολσεβίκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου