Οι νεοπασόκοι

Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές ανέδειξαν το ΠΑΣΟΚ σε πρώτη, με τεράστια διαφορά από την δεύτερη, πολιτική δύναμη της χώρας. Ένα ΠΑΣΟΚ μετεξελιγμένο σε σχέση με το ιδεολογικό παρελθόν του, το οποίο αποτέλεσαν οι εξής δύο πυλώνες:
1ον Την περίοδο 1974-1990 το κόμμα δρούσε με τον φυσικό του ηγέτη να κινεί τα νήματα ως ένα νέο σοσιαλιστικό κίνημα, με σκοπό την αποκατάσταση των έως τότε υπαρχόντων αδικιών και αποκλεισμών, τη δικαιότερη κατανομή του πλούτου, την δωρεάν παιδεία και υγεία. Μετά τις πραγματικά πρωτοποριακές τομές η κατάληξη ήταν καταχρήσεις, παλινωδίες, ρεμούλες, διορισμένοι στρατοί και παγκόσμιος εξευτελισμός.
2ον Την περίοδο 1996-2004 το κόμμα έδρασε πάντα υπό τη σκιά του φυσικού του ηγέτη με διαχειριστή τον κατά τα άλλα συμπαθητικό Κ. Σημίτη με άξονα τη δημοσιονομική εξυγίανση, τον εκσυγχρονισμό, την είσοδο σε πλήρη ευρωπαϊκή τροχιά, την μεταρρύθμιση σε επίπεδο Δήμων και Κοινοτήτων. Εκτός από ορισμένες δίκαιες παρεμβάσεις η κατάληξη ήταν το εχθρικό κλίμα μεταξύ λαού και κυβερνώντων, τα σκάνδαλα του χρηματιστηρίου και της διασπάθισης δημοσίου χρήματος από ανώτερα στελέχη εκείνης της εκσυγχρονιστικής ομάδας.
Μετά λοιπόν από την θλιβερή, ίσως την χειρότερη στην ιστορία, πενταετία διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία έρχεται ο Γιώργος (τρίτος στη σειρά πρωθυπουργός της γενιάς) Παπανδρέου να αναλάβει τα ηνία της χώρας μέσω του άρματος του ΠΑΣΟΚ του οποίου το ιδεολογικό ταξίδι περιγράφηκε προηγουμένως. Έρχεται σε μια στιγμή που η παγκόσμια οικονομική συνθήκη είναι πάρα πολύ δύσκολη και η θέση της χώρας δεινή κυρίως λόγω της προηγούμενης πενταετίας.
Το χαρακτηριστικό της εκλογής του ΠΑΣΟΚ για την τρίτη στην ουσία θεματική περίοδό του είναι όπως αναφέρθηκε και στις πρώτες λέξεις του άρθρου η τεράστια διαφορά με την δεύτερη συντηρητική παράταξη. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ο λαός εξαιτίας της πολύ μεγάλης απογοήτευσης από τα προηγούμενα, είδε στο πρόσωπο του παιδιού των Παπανδρέου που μεγάλωσε, το φως, την ελπίδα της εξόδου από το τούνελ της πλήρους απαξίωσης της πολιτικής και των κοινωνών της καθώς και την πίστη για δικαιοσύνη, τιμωρία αυτών που εκτρέπονται από τη δημοκρατική συμπεριφορά. Η εμπιστοσύνη λοιπόν τεράστια και η εντολή λευκή για το άλλαξέ τα όλα.
Ας δούμε λοιπόν τη σύνθεση αυτού του 43 περίπου τοις εκατό που έδωσε αυτή την εντολή. Πρόκειται για όλους τους παλαιούς πασόκους οι οποίοι είδαν την ευκαιρία να ξαναγίνουν κυβέρνηση αν και κάπως χλιαροί γιατί κατάλαβαν ότι δεν θα έχουν τα παλιά φαγοπότια, πρόκειται για κάποιους απογοητευμένους κεντρώους οι οποίοι ψήφισαν δυο φορές Ν.Δ. έχοντας αποθέσει ελπίδες στο άμεμπτο πρόσωπο του Καραμανλή. Τέλος πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα ομάδα μη μετρήσιμη ποσοστιαία αλλά σημαντική, η οποία αποτελείται από κάποιους που ενώ μοίραζαν Ριζοσπάστη το 74 -85 και σίγουρα ανήκουν σ’ αυτά τα τρία εκατομμύρια που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο από εκεί και μετά παλινωδούν μεταξύ ΕΑΡ, ενιαίου Συνασπισμού, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά σήμερα είναι life style γενίτσαροι υποστηρικτές της ‘σοσιαλιστικής λιτότητας’ του Παπανδρέου, γιατί δεν γίνεται αλλιώς, γιατί έτσι επιτάσσει η ευρωπαϊκή ένωση του Τρισέ, γιατί αλλιώς θα πτωχεύσουμε και θα χάσουμε τα ζεστά λεφτάκια μας, γιατί έτσι είχε σώσει ο κόκκινος Μπερλίνγκουερ την Ιταλία το 1980. Με τέτοιες φτηνές δικαιολογίες τώρα που μιλάμε κοιτάζουν να καλύψουν την ανεπάρκεια της κυβέρνησης τις περίφημες 100 πρώτες ημέρες, τα παιδιάστικα παιχνίδια του παιδιού Παπανδρέου που ακόμη δεν έχει προσλάβει ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά, τις αψιμαχίες μεταξύ υπουργών, τον Παγκαλοειδή τρόπο διακυβέρνησης, τη διεκδίκηση από τώρα του δημαρχιακού χρίσματος από υπουργούς που δήθεν ανέλαβαν έργο .
Αυτό που σε πειράζει πιο πολύ είναι ότι και αυτή η κυβέρνηση δίνει πάρα πολλά για την επικοινωνία, κάτι που κατά κόρον έκανε και η προηγούμενη και κατέληξε στα τάρταρα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι ο λαός είναι καθηλωμένος και παρακολουθεί από την ελεγχόμενη τηλεόραση τις εξελίξεις, αμαχητί. Επειδή η ιστορία διδάσκει ας λάβουν υπόψιν τους οι κυβερνώντες ότι η προηγούμενη τραγική κυβέρνηση είχε όχι εκατό ημέρες αλλά διακόσιες εβδομάδες περίοδο χάριτος και κατέληξε εκεί που κατέληξε.